วันอาทิตย์ที่ 20 เมษายน พ.ศ. 2557

ที่นี่รับทำเพลงมาร์ชโรงเรียน มาร์ชวิทยาลัยทุกสังกัด ราคาถูก ผลงานคุณภาพครับ



รับทำเพลงประจำสถาบันการศึกษา เฉพาะแนวเพลงมาร์ช เพลงธง หรือเพลงอื่น ๆ ที่เป็นทำนองแบบเพลงปลุกใจ ให้กับโรงเรียนประถม มัธยมและวิทยาลัยทุกสังกัด ไม่ว่าจะเป็นการทำเพลงเฉพาะบรรเลง หรือเพลงที่มีเสียงนักร้อง พร้อมรับแต่งเนื้อเพลงและทำนองเพลงให้ หรือจะแต่งเนื้อเพลงหรือเนื้อเพลงพร้อมทำนองของเนื้อเพลงมาก่อนเพื่อให้เรียบเรียงดนตรีก็ได้

หากต้องการให้ผมแต่งเนื้อเพลงและทำนองของเนื้อเพลงให้กรุณาระบุข้อมูลดังต่อไปนี้ด้วยเพื่อนำไปใช้ในการแต่งเนื้อเพลงครับ

- สีประจำโรงเรียน
- สัญลักษณ์ประจำโรงเรียน
- สิ่งศักดิ์สิทธิ์ประจำโรงเรียน
- คำขวัญ/ปรัชญาประจำโรงเรียน
- ฯลฯ (ถ้ามี)

อัตราค่าบริการ
- ทำเพลงดนตรีบรรเลงไม่มีร้อง คิดค่าบริการเพลงละ 2,200 บาท
- ทำเพลงร้อง มีเนื้อเพลงอยู่แล้ว คิดว่าบริการเพลงละ 2,800 บาท (แถมเพลงดนตรีบรรเลงไม่มีร้อง)
- ทำเพลงร้อง ให้ผมแต่งเนื้อเพลงให้ คิดค่าบริการเพลงละ 3,000 บาท (แถมเพลงดนตรีบรรเลงไม่มีร้อง)

ส่งผลงานทางอีเมล เมื่อผลงานไปถึงผู้รับและผู้รับได้ยืนยันแล้วจึงค่อยโอนเงินค่าจัดทำมาที่ผมครับ

ถ้าท่านใดมีความสนใจจะจัดทำบทเพลงมาร์ชประจำสถาบันการศึกษา สามารถติดต่อมาทางผมได้ที่เฟซบุ๊ค khon-it nakorn (https://www.facebook.com/khonitnakorn2011) หรืออีเมล์ khon-it@hotmail.com แม้เป็นนักแต่งเพลงสมัครเล่นแต่ผมพร้อมยินดีรับใช้ทุกท่านเพื่อสร้างความภาคภูมิใจในสถาบันของท่านและนักเรียนทุกคน

ฟังตัวอย่างเพลงมาร์ชเพื่อประกอบการตัดสินใจได้ที่นี่ครับ

https://soundcloud.com/khon-it-nakorn

เพลงประจำโรงเรียน โดยเฉพาะเพลงมาร์ช เป็นสื่อแห่งความรักความผูกพันในสถาบันการศึกษาอย่างหนึ่ง ที่โรงเรียนทุกโรงควรจะมี เพื่อเป็นเกียรติศักดิ์ศรีและความภาคภูมิใจของนักเรียนและบุคลากรในโรงเรียนทุกคนครับ.

วันพุธที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2555

'รูปโป๊' โอละพ่อ เรื่องไม่เป็นเรื่อง + เริ่มวิกลจริต !!

        ก็เป็นที่ฮือฮากันอย่างไม่ทันข้ามคืนเมื่อปรากฏรูปโป๊ในระหว่างที่สมาชิก รัฐสภากำลังอภิปรายถกเถียงกันในเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญกันอย่างเอาเป็นเอา ตายเมื่อวันพุธที่ผ่านมา นางแบบหญิงกำลังโพสท่ายั่วยวนแหกขาจนเห็นกางเกงใน (แล้วก็ชวนคิดว่าแค่กางเกงในแม่งจะเซ็นเซอร์หาพ่อง ไม่ได้เห็นหอย สร้อยเหม็นอะไรซักหน่อย ทำกระแดะไปได้) แต่ภาพดังกล่าวก็ถูกเซ็นเซอร์เมื่อนำมาปรากฏต่อสื่อมวลชนต่าง ๆ และอีกทั้งยังมีอีกเหตุการณ์หนึ่ง คือ สื่อมวลชนได้ถ่ายภาพหันกึ่งข้างกึ่งหลังของ ส.ส.คนหนึ่งซึ่งกำลังยกไอโฟนขึ้นมาดู ก็เจอรูปโป๊อยู่ในไอโฟนพอดิบพอดี และได้แพร่สะพัดไปสู่โซเชียลมีเดียอย่างรวดเร็ว
        กลายเป็นเรื่องร้อน ๆ ที่มีคนสนใจกลบเรื่องการแก้ไขรัฐธรรมนูญให้มิดไม่เห็นหัวกันเลยทีเดียว
        มีการตั้งข้อสงสัยเรื่องเจ้าหน้าที่ที่แอบดูรูป หรือระบบไวไฟในที่ประชุมรัฐสภา หรืออาจจะเกิดมาจากการแฮก และอีกมากมายต่อหลายอย่างที่สามารถเชื่อมถึงทำให้จอมอนิเตอร์ได้แสดงภาพดัง กล่าวขึ้นมาได้ จนกระทั่ง น.ส.รังสิมา รอดรัศมี ส.ส.สมุทรสงคราม พรรคประชาธิปัตย์ ได้กล่าวในเชิงว่าจะต้องค้นหาความจริงเกี่ยวกับเรื่องนี้ให้ได้
        เกือบจะชื่นชมไปแล้ว !!

        ไวปานโกหก
        อีก 1 วันต่อมา นายณัฏฐ์ บรรทัดฐาน ส.ส.กรุงเทพมหานคร พรรคประชาธิปัตย์ ก็ออกมาแสดงความรับผิดชอบว่าตนคือบุคคลที่ปรากฏในรูปที่กำลังดูไอโฟนจริง แต่เป็นคนละรูปกับที่ปรากฏบนจอมอนิเตอร์ และเปิดขึ้นมาเพื่อจะลบทิ้ง ก็เท่านั้น
        “รังสิมา” เงียบกริบ !!
        แถมออกมาปกป้องบอกว่าความจริงนายณัฏฐ์ไม่ต้องรับผิดชอบอะไรเสียด้วยซ้ำ เพราะไม่มีเจตนาจะดู
        ก็ประจวบเหมาะกับทางรัฐสภาได้ตรวจสอบรูปบนมอนิเตอร์แล้วคาดว่าน่าจะเป็นเจ้า หน้าที่ และประกาศว่าจะจัดการอย่างเด็ดขาด ซึ่งก็รอดูกันต่อไปว่าเรื่องราวนี้จะเป็นเช่นไร

        เรื่องนี้ผมเห็นหลายฝ่ายที่พยายามจะโยงเข้าไปสู่การเมือง ทั้งที่เรื่องนี้มันไม่ได้มีสาระอะไรเลย แบบคนที่คิดอะไรไม่ออก สมองตีบตัน นึกเป็นการเมืองไปเสียหมด ความจริงต้องจับส่งเข้าศรีธัญญาเลยเสียด้วยซ้ำ เพราะ...
        “บ้าการเมือง” จนลืมทำอย่างอื่นที่จะเป็นประโยชน์ต่อตัวเองมากกว่า
        ที่หนักกว่านั้น คือมีคนวิกลจริตบางจำพวก โยนไปหา “คนไกล” อย่าง “ทักษิณ” เช่นเคย เป็นเรื่องที่กี่ร้อยกี่พันก็จำไม่ค่อยจะได้
        หาว่าทักษิณสั่งเจ้าหน้าที่รัฐสภาหรือมือดีป่วนการประชุม (ก็บังเอิญที่นายพีระพันธุ์ สาลีรัฐวิภาค ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์กำลังอภิปรายพอดี) ด้วยการส่งรูปโป๊หวังให้ ส.ส.ตบะแตกไม่เป็นอันอภิปราย ทั้งรัฐบาล ฝ่ายค้าน และ ส.ว.
        มึง “ช่างคิด” มาก !!
        แม่งไม่มีใครที่จะคิดเหี้ย ๆ ได้เท่าพวกมึงแล้ว !!
        เรื่องที่ทักษิณไปเจรจากับกลุ่มพูโลเพื่อช่วยหาทางออกให้กับปัญหาชายแดนภาค ใต้ก็อีกเรื่องนึงละ พวกที่จะเล่นประเด็นเรื่องภาพตัดต่อไม่ตัดต่อก็ว่าไป แต่ที่หาว่าทักษิณเป็นต้นตอที่ทำให้เกิดสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ ก็ว่าไปแต่จะว่าในเชิงนโยบายก็ยังพอคุยกันได้ งัดข้อมูลมาสู้กันได้ แต่ก็บังเอิญมีพวกวิกลจริต (เผลอ ๆ จะเป็นพวกเดียวกันกับเรื่องรูปโป๊) เล่นกันถึงขนาดว่า
        “ทักษิณ” สั่งการ “บึ้มหาดใหญ่”
        ให้ข่าวแบบสั่ว ๆ จนอะไรที่เลว ๆ ไม่ว่าสากกะเบือยันเรือรบก็โยนไปให้ทักษิณหมด ต่อให้จะไม่เกี่ยวกับการเมืองก็ตาม ราวกับว่าคุณสมบัติของพวกไม่มีศีลธรรม (ซึ่งต้องขุดเอาหลักธรรมของทุกศาสนาบนโลกมารวมกัน) ไปอยู่กับทักษิณหมด
        เอากับเขาซีสลิ่มเอ๋ย

        ผมอาจจะด่าพรรคประชาธิปัตย์ไว้เยอะในเรื่องต่าง ๆ ที่ทำกันผิดมนุษย์มนาจนคนไทยสะอิดสะเอียนกันเป็นแถว แต่เรื่องนี้ผมคงต้องยกไว้สักเรื่องครับ เพราะบรรดาข้อความหรืออะไรทั้งหลายแหล่สำหรับผู้ที่มีมือถือแบบปัจจุบัน ไม่ว่าจะไอโฟน บีบี หรือแอนดรอยด์ก็ตามแต่ มันย่อมเข้ามาสู่มือถือได้ตลอดเวลา มันไม่รู้หรอกว่าเวลานี้เป็นอย่างไร มันไม่รู้หรอกว่าตอนนี้กำลังประชุมสภา จึงห้ามตัวเองมิให้ส่ง ก็เป็นไปไม่ได้
        เรื่องนี้ต้องให้ความเป็นธรรมกับนายณัฏฐ์ เพราะมันไม่ใช่ความผิดอะไรเลยที่จะเช็กมือถือของตัวเองเพื่อให้เห็นว่าใครจะ ส่งอะไรเข้ามา เผื่อเกิดเป็นข้อความร้องทุกข์จากชาวบ้านในเขตของตัวเองขึ้นมา หรืออย่างน้อยความรู้สึกของชาวบ้านที่กำลังดูการถ่ายทอดการประชุมอยู่ ถ้าไม่ดูเสียเลยก็อาจจะถูกค่อนแคะว่าเป็น ส.ส. ไม่สนใจประชาชนที่เลือกตัวเองมา มันไม่ได้ เขาไม่ได้ตั้งใจดูและไม่ได้ตั้งใจหมายมั่นว่าเมื่อเปิดแล้วจะเป็นรูปโป๊เช่น นี้ และเมื่อเป็นรูปโป๊อย่างนี้ ตามสำนึกของคนที่เห็นว่าไม่ควร ก็ควรอย่างยิ่งที่จะปิด หรือลบทิ้ง ไม่ได้เป็นเรื่องราวใหญ่โตอะไร
        นี่จึงเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมผมไม่พูดในเชิงค่อนแคะว่าทำไมนายณัฏฐ์ “ไม่รู้จักกาลเทศะ” และผมเห็นว่า เรื่องแค่นี้ มันไม่ได้ร้ายแรงกันถึงขนาดว่านายณัฏฐ์จะต้องลาออกจาก ส.ส.
        ก็เหมือนกับที่มีคนค่อนแคะนายกยิ่งลักษณ์ว่าแอบกดโทรศัพท์อยู่กลางขบวนแห่ พระบรมศพเจ้าฟ้าเพชรรัตน์ฯ จนสลิ่มเจอ “ส้นตีน” ตำตาว่าที่นายกปูกดนั้น ก็เพื่อที่จะปิด ไม่ให้ต้องได้ยินเสียงโทรศัพท์ให้รำคาญแก่โสตประสาทของข้าราชบริพารและข้า ราชการชั้นผู้ใหญ่ทั้งหลายที่เรียงรายอยู่รอบตัวในขณะร่วมขบวนแห่ดังกล่าว
        แถมสลิ่มยัง “เจอดี” เมื่อมีคนโพสรูปของอดีตนายกมาร์ค ยืนโทรศัพท์ท่ามกลางบรรดาผู้นำประเทศในระหว่างการประชุมระหว่างประเทศช่วง ที่ยังดำรงตำแหน่งนายกรัฐมนตรี
        สลิ่ม “ช็อก” กันเป็นแถว
        ไม่รู้จะเถียงเช่นไร
        บรรดาสลิ่มหูเบาคงแอบกรี๊ดวี้ดบึ้มอยู่ในใจ...
        “กูแพ้มึงอีกแล้วเหรอเนี่ย ?!”

        ผมจึงไม่เห็นเหตุผลอะไรที่นายพร้อมพงศ์ นพฤทธิ์ ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคเพื่อไทย จะดำเนินการใด ๆ เพื่อเอาผิดกับนายณัฏฐ์ให้ได้ และยิ่งไม่ควรที่จะนำเรื่องนี้ไปยั่วยวนผู้ตรวจการแผ่นดินว่า “แล้วอย่างนี้ล่ะ จะมีหน้ายังไง จะบอกว่าอย่างนี้มันผิดจริยธรรมนักการเมืองไหม ทีกูละด่าจังเลย ที่ว่านายกตั้งนลินีกับณัฐวุฒิไม่รอบคอบพอ” เพราะมันเป็นเรื่องไร้สาระ
        มันเป็นเรื่อง “ไร้สาระ” โดยแท้
        ผมก็รอดูเรื่องนี้ว่าพรรคเพื่อไทยจะ “หน้าแหก” กันอย่างไร เมื่อถ้าผู้ตรวจการแผ่นดินจะครวญว่าเรื่องหยุมหยิมเช่นนี้ (แต่ผมว่ามันหยุมหยิมจริง ๆ) จะเอามาให้รกบ้านรกเมืองทำไม พรรคเพื่อไทยก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะมาครวญโอดกาเหว่ากันแปดหลอดยี่สิบหลอดว่า “ผู้ตรวจการแผ่นดินสองมาตรฐาน”
        ก็ตัวเองเอาเรื่องหยุมหยิมไปให้เขาเอง จะไปว่าอะไรได้ ถ้าเขาจะไม่สนใจเรื่องนี้ รับไว้ให้อีนุงตุงนัง เป็นขี้ปากของประชาชนเสียเปล่า ๆ
        อะไรที่ละเว้นได้ ก็ควรละเว้นเถอะครับ นักการเมืองทุกฝ่าย (ย้ำว่า “ทุกฝ่าย”)
        อะไรที่พอจะให้ความเป็นธรรมกับผู้ถูกกล่าวหาได้ ก็ควรให้ อย่าคิดว่าคน ๆ นั้นจะเป็นพวกเดียวกันหรือคนละพวก
        ไม่ใช่คิดเข้าข้างตัวเองเอาแต่ว่า “ทีใครก็ทีใคร กูจะเล่น”

        แต่ก็ยังไม่เท่ากับที่ผมได้เห็นธาตุแท้ของคนบางจำพวกที่ทำตัว “ปากว่าตาขยิบ” โดยอาศัยคราบของผู้ปกป้องรักษาจริยธรรมของนักการเมืองเข้าบังหน้า และทำหน้าที่ตรวจสอบนักการเมืองฝ่ายตรงข้ามกันสุดลิ่มทิ่มประตู โดยไม่สนใจว่าเรื่องนั้นจะเป็นเช่นไร จะหยุมหยิม จะไร้สาระหรือไม่
        ถ้ามีช่องให้หาเรื่องได้ กูก็จะลอดช่องไปด่าเขาแม่งลูกเดียว พอเรื่องแดงออกมาก็แทนที่จะรับผิดชอบ กลับทำลอยชาย ลอดช่องกลับพรรคตัวเอง เงียบซักพัก พอมีเรื่องกระทบโสตประสาทอะไรมาอีก ก็จะลอดช่องไปด่าเขาเหมือนเดิม
        เอ๊ะ ! นี่มัน “วัฏจักร” หรือเปล่า ?!
        แต่บางคนใช้คำที่ให้ภาพพจน์ “แรง” กว่า “ลอดช่อง” มาก ก็คือ...
        “มุดรู”
        นักคิดคำคมแรง ๆ ด้านความรักที่ชอบมาอวดประชันวาทศิลป์กันบนเฟซบุ๊คยังอาย
        สนใจจะคิดอะไรแรง ๆ ด้านการเมืองมั้ยครับ ?!
        หนับหนุนเต็มที่

        คนได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของ “รังสีมา รอดรัศมี”
        คนอาจจะเรียกให้มันเว่อร์บรมว่า “รังซีม่า” แต่ก็ไม่สำคัญเท่ากับว่า ที่ว่าชอบตรวจสอบนักการเมืองนั้น “เป็นธรรม” หรือไม่
        ผมชักจะเห็นการปรากฏตัวของ ส.ส. คนนี้บ่อยถี่เกินไปจนคนชักจะรำคาญ เพราะกัดทุกเรื่อง เสียดสีการทำงานของนายกรัฐมนตรีซึ่งมันเลยกรอบการตรวจสอบไปหลายขุม เรื่องหยุมหยิมก็ไปเล่น จะคาดคั้นให้นายกต้องรับผิดชอบ ต้องลาออก อ้างว่าปกป้องสิทธิสตรี แต่ไปด่านายกเสีย ๆ หาย ๆ อย่างกรณี ว.5 ที่โรงแรมโฟร์ซีซั่นส์ ซึ่งสุดท้ายแล้วก็ร่วมหอลงโรงกับกระทาชาย 3 หน่อแห่งรายการ “สายล่อฟ้า” ซึ่ง “เซียร์ ไทยรัฐ” ขึงกางเกงในไว้ในการ์ตูนหน้า 3 พร้อมทั้งเขียนทับไว้ว่า
        “สายล่อเป้า”
        และก็ยังไม่มีวี่แววที่บรรดาสามหนุ่มดังกล่าวจะออกมาขอโทษเพราะ (ต้องรู้ว่า) มันเป็นความเท็จ 100% (สำนวนของจตุพร พรหมพันธุ์) กลับเดินลอยชายลอยหายไปในกลีบเมฆ
        “รังสิมา” ก็เลยได้รับอานิสงส์ ลอยหายกลับไปสิงสถิตที่ปากอ่าวแม่กลอง ดอนหอยหลอด หรือสวนมะพร้าวอันเป็นบ้านเกิด
        เป็นเจ้าแม่ที่หาแดกเศษเลยกับเรื่องหยุมหยิมจนเป็นข่าวโดดเด่นได้ทุกวัน และก็ยิ่งเสริมความโดดเด่นเป็นที่สนใจเป็นทวีคูณเนื่องจาก
        “สองมาตรฐาน”
        เมื่อเกิดกรณีอย่างนายณัฏฐ์ จึงไม่แปลกใจที่รังสิมาจะบอกว่า “นายณัฏฐ์ไม่ต้องรับผิดชอบอะไร”
        นี่ก็อีกคนนึง “มัลลิกา บุญมีตระกูล” ส.ส.ปากกล้าปากดีฝ่ายหญิงอีกคน ซึ่งก็ใบ้แดกกันแหลกลาญเมื่อเจอกรณี ส.ส.ในพรรคตัวเองดูรูปโป๊
        เห็นชัด ๆ ชอบไปว่าระรานคนอื่นไม่เว้นแต่ละวัน หาว่าไปเอากันบนชั้น 7 โฟร์ซีซั่นส์ สร้างดราม่า “เอาอยู่” จนสลิ่มก็พากันเชื่อแบบไม่ต้องตรองห่าตรองเหวอะไรเลย พอพวกตัวเองไปทำอะไรไม่ดี รึไปว่าคนอื่นเสีย ๆ หาย ๆ
        เงียบ !!
        มัวเป่าห่าอะไรกันอยู่ ?!
        บางทีที่เงียบคงไม่ใช่เพราะ “สองมาตรฐาน” ไม่ด่าพวกตัวเองหรอก แต่อาจจะเป็นเพราะ
        “อึ้ง” จนพูดไม่ออกเสียมากกว่า !!

        หยุดขยายเรื่องนี้ให้เป็นประเด็นยืดยาวบานปลายเถอะครับนักการเมืองทุกฝ่าย ทุกสี วันนี้ประชาชนกำลังสนใจการแก้ไขรัฐธรรมนูญและรอฟังความจริงจากนักการเมือง ว่าจะเอายังไง สิ่งที่เสนอต่อรัฐสภาจะทำให้ประชาชนได้รับประโยชน์แค่ไหน
        ผมบอกไว้เลยครับว่าสำหรับผม รัฐธรรมนูญฉบับใหม่ที่จะคลอดออกมาต้องเห็นหัวประชาชนเป็นสำคัญ เห็นแก่ตัวกันน้อย ๆ หน่อย ไม่เช่นนั้นประชาชนอาจจะไม่เห็นหัวท่าน (เป็นการตอบแทน) ในการเลือกตั้งครั้งต่อไป ก็เป็นได้
        แต่บรรดาสลิ่มหรือพวกที่เคลื่อนไหวรอกระแสรัฐประหารลม ๆ แล้ง ๆ หล่นใส่ง่ามตีนอยู่ทุกวันก็อย่าดีใจว่าเมื่อประชาชนเกลียดนักการเมืองแล้วจะ หันมาหาพวกตัวเอง ไม่ใช่ครับ บางครั้งถ้าประชาชนสุดทนกับนักการเมืองกันทั้งโคตรเสียแล้ว อาจจะต้องผันตัวเองมาเป็นนักการเมืองเสียเอง เพื่อผลักดันเรื่องของประชาชน (ที่นักการเมืองไม่เคยสนใจ) ให้เป็นจริง ทำได้ ไม่คิดที่จะหันไปหาพวกที่จ้องเขมือบอำนาจรัฐและหาแดกกับผลประโยชน์ของชาติ แบบไม่ต้องลงทุนด้วยการ “ล้มกระดาน”
        พวกต่อต้านประชาธิปไตยแบบ “แอ๊บ ๆ” อย่างหนาวก็แล้วกัน
        ขอฝากคำคมของเพจ “ศาสดา” ที่มีต่อเรื่องนี้ในช่วงแรก ๆ ที่ประเด็นดังกล่าวนี้ได้บูมขึ้นมา ก่อนที่นายณัฏฐ์จะออกมารับผิดชอบในเรื่องนี้ แบบแรง ๆ ไม่เซ็นเซอร์ว่า
        “ความเงี่ยนไม่เคยแบ่งสี ความหงี่ไม่เคยแบ่งฝ่าย”
        จบข่าว

ก้อนอิฐ
20 เมษายน 2555

วันชาติหายไปไหน ? (กาพย์ยานี 11)

        วันชาติหายไปไหน ?                   หายไปไหนยุคสฤษดิ์
จอมพลคนสิ้นคิด                                ครองเบ็ดเสร็จเผด็จการ
        เดิมเรามีวันชาติ                        คณะราษฎรสาน
ในอดีตกาล                                      ผ่านกาลเนาเหย้ากาลมา
        มีไว้เป็นศักดิ์ศรี                         ยี่สิบสี่มิถุนา
แสดงถึงประชา-                                ธิปไตยในแผ่นดิน
        จัดงานร่วมฉลอง                        ตามครรลองมิได้สิ้น
มีแต่เป็นราคิน                                  ของพวกรักศักดินา
        เหมือนผีที่กลัวพระ                     จึงคิดระรานต่อมา
สฤษดิ์คิดนำพา                                  ประเทศส่งลงทะเล
        ทำตัวเผด็จการ                          รัฐประหารด้วยเสเพล
โกงรวยล้วนสรวญเส                            แลพิฆาตอนาถคน
        มาตราสิบเจ็ดปราบ                    เอากำราบประชาชน
ต่อต้านเพียงสักหน                              เจอเด็ดขาดพิฆาตตาย
        เสียดายสุดสำคัญ                        วันชาตินั้นสุดเสียดาย
ครม. นั้นหมาย                                   ลดคุณค่าประชาชน
        วันชาติแต่ก่อนมา                        อนิจจามิได้สน
เล่นแร่และแปรกล                               มติรัฐขัดเจตนา
        แอบอิงสถาบัน                           เปลี่ยนเป็นวันห้าธันวา
จุติพระชนมา-                                    ยุในหลวงแห่งปวงไทย
        บิดเบือนเจตนา                          นี่จะว่าใช่ที่ไหน
คนละเรื่องกันไป                                 มิอาจถือคือวันชาติ
        ชาติคือประชาชน                       เคียงคู่ยลกษัตริย์ศาสน์
เราคือปวงทวยราษฎร์                         ผู้สร้างไทยให้วัฒนา
        วันชาติที่หายไป                        เหตุไฉนไม่มีมา
ควรเราจะทวงหา                               ให้กลับมีเป็นศรีไทย
        ย้ำเตือนเอกราช                         ให้ประกาศถึงถิ่นไกล
ประชาธิปไตย                                   นั้นเรามีคู่ชีวัน
        จงทวงของของเรา                       ที่เราเฝ้าคิดอย่าฝัน
เป็นตายให้เป็นกัน                               เพื่อพิทักษ์ด้วยรักไทย

ก้อนอิฐ
20 เมษายน 2555

รึว่า “ล่าแต้ม ?!” (กลอนสุภาพ)

        ทำนบแค้นคลอนแคลนแอ่นเกือบหัก      บ หยุดพักอาวรณ์ซ่อนกลิ่นหืน
ไฟโหมเข้าเหมือนซ้ำกระหน่ำฟืน                  แดดเผาเอาความชื้นลับละไป
        ทำดีกันต่อหน้าพูดว่าจริง                   ไม่มีสิ่งที่จะมาน่าสงสัย
แต่ลับหลังคำว่าของใครใคร                        หูอาศัยได้ยินระบิลเต็ม
        ทำตัวหัวใจแตกสลาย                       ให้แตกพ่ายเจ็บขึ้งไม่พึ่งเข็ม
กูนี่หรือคือผัวน้อยคอยและเล็ม                     กี่เดือนเต็มที่คบกันนั้นเท่าไร
        อาณาจักรรักทิ้งยิ่งไพศาล                   ประมาณการสุดเกินจะบอกได้
ว่าทำตัวแบบนี้แต่เมื่อใด                            คงไม่ไหวจะประมาณให้แน่ชัด
        เรื่องนี้สามัญธรรมดา                        ไม่ได้ว่าด้วยเลวเป็นถนัด
แต่ที่ทำกันมาหลักฐานมัด                           ไม่มีสัตย์สิ่งใดให้ถือเอา
        เธอปิดบังความจริงทุกสิ่งอย่าง            เอาออกบ้างตามต้องการของสูเจ้า
เปลี่ยนใจไปเหมือนเปลี่ยนภูมิลำเนา           ใครจะเฝ้ารับเปลี่ยนทะเบียนใจ
        เธอทำตัวสรวญเสและเฮฮา              คนเป็นแฟนแทบบ้าหน้าไม่ให้
สุดจะทนตาแทบสุกลุกเป็นไฟ                   แทบจะไข้แดกกัน ณ วันนั้น
        มั่วผู้ชายตายห่าทั้งหน้าหลัง             ไม่คิดจะระวังกลับหลังหัน
ระวังเถอะเขาจะให้ดอกไม้จันทน์               พลุตะไลจะสนั่นพลันอาณา
        คบและเปลี่ยนเวียนหมุนทำหุนหัน      รู้สนั่นลั่นทั่วมั่วเหมือนหมา
คนเคยคบได้กลับรับน้ำตา                        ด้วยอีนังแพศยามันทิ้งไป
        ไม่ต้องสงสารกูกูมันโง่                     กูเสือกโตแต่ตัวหัวเสือกใหญ่
แต่สมองกับจิตไม่เท่าไร                           ประมาณได้อนุบาลประจานเอา
        โชคบันดาลให้เจอแต่แพศยา             หน้าไม่ใช่นางฟ้าปานใครเขา
กูเสือกหลงได้ยังไงกูคงเมา                        คนอื่นเขามีเยอะเสือกเลอะเลือน
        ถ้าเรื่องนี้เป็นคดีกูฟ้องแหลก              เด็กใจแตกกิริยาชอบป่าเถื่อน
ผสมพันธุ์ยามติดสัดกันทุกเดือน                   เด็กเลยเลื่อนเข้าท้องต้องทำแท้ง
        ฟ้องคดีลวงหลอกยักยอกโกง              พฤตินัยทำโล่งยิ่งโจ่งแจ้ง
อยู่ที่ไหนทุกที่ได้คงแสดง                          ให้เขาแทงเอามันกันแน่นคิว
        ทีกูเสือกไม่ให้ไซร้อยากถาม               กลัวเป็นความคนอื่นที่ก็หิว
เป็นไปได้อยากจะถีบอีนี่ปลิว                      อีหน้ายิวตามกันพันธุ์นรก
        ตามอีปลวกพวกเตี้ยเมียทุกคน            เลยสับสนเดนคนสกปรก
ฤาจะพันธุ์เดียวกันคงต้องยก                       สารพันปิฎกอรรถามา
        ต้องวิจัยซึ่งคนประเภทนี้                    พวกหน้า...อยากกามจึงถ่างอ้า
ให้เขาแทงแยงเอาจนเต็มตา                       วันไม่ได้คงจะบ้าแทบลงแดง
        ไม่อยากพูดถึงสกุลสถุนชาติ                 ให้หยดหยาดน้ำลายไปหล่นแห้ง
ไม่อยากพูดคุณศัพท์ไม่อยากแจง                 แต่คงแจ้งตามคำปากเขาเล่ามา
        จะสะใจถ้ามีใครเปิดปากแฉ              ไม่ต้องกลัวโคตรแม่จะตายห่า
ถ้าพูดจริงไม่มีใครจะสงกา                         จะชมว่าน่านับถือชื่อและนาม
        จะลองให้คนเอาไปวันวัน                   ให้ตื้นตันรสชาติประหลาดถาม
หวังเปลี่ยน...รวยผัวมั่วในกาม                     คิดเปลี่ยนด้ามสักเท่าไหร่ไม่อาทร
        จะเกิดทุกข์เท่าไหร่ไม่เคยคิด            พะวงจิตกังวลก็คงห่อน
เปลี่ยนผัวเหมือนเปลี่ยนฉากในละคร            สลับซ้อนก่อนหลังยากจะเดา
        อย่างนี้คงมีค่าแค่บนเตียง                 ให้เขาได้ฟังเพียงเสียงกระเส่า
และลีลาท่าทางเวลาเอา                           จะสมเพชแทนเจ้าก็มิควร
        หรือจะว่าล่าแต้มแกมสะสม               ดังเด็กสาวนิยมไปหลายส่วน
คิดว่านี่เป็นเกมที่ตีรวน                             ค่านิยมที่ล้วนยกย่องชาย
        นี่คือโอกาสของผู้หญิง                      ที่จะลองคบทิ้งได้หลากหลาย
เกือบรีบร้อนค่อนว่าจะทำนาย                     ไว้ก่อนตายศักดิ์ศรีเพศจะเท่าทัน
        สัญลักษณ์ปรัศนีมีเต็มหัว                 สงสัยทั่วจะดีใจหรือให้ขัน
ฤาจะหลอกผู้หญิงให้ตื้นตัน                       ให้แสดงซึ่งอันอำนาจเรา
        กลายเป็นเกมแก้แค้นแสนประชด        แต่ลืมหมดอำนาจแท้ของเพศเหล่า
จึงโดนหลอกซ้ำซากจำทำเนา                    เสียแต่เยาว์หมดค่าอนาถคน
        ถ้าไม่รู้สึกตัวก็มั่วต่อ                       แต่ว่าขอให้คิดถึงมรรคผล
ถ้าเกิดยังใจเปลี่ยวเที่ยวซุกซน                    คงต้องทนเจ็บตัววนทั่ววัฏ
        ถ้าคิดได้จะให้ใจถ้าต้องการ               แต่ถ้ายังฟุ้งซ่านด้วยกำหนัด
ไม่ต้องคิดผลตามเอาทางลัด                      จะป้องปัดอย่างไรสุดแต่เธอ
        นี่เป็นอุทาหรณ์ตอนเกือบจบ              จะทำตัวมีค่าลบแบบมั่วเผลอ
คงได้มั่วหาพ่อแทบไม่เจอ                         หรือแทบเพ้อขาดใจไม่คิดพาล
        คิดกันให้ฉลาดเถอะน้องหญิง              จะรักจริงหรือไม่ใช่แต่หวาน
ที่สำคัญจะเอากันคิดให้นาน                       จะป้องกันเหตุการณ์กันอย่างไร
        ทุกอย่างมีเสนอเอาให้พร้อม               ไม่ใช่ยอมคำประโลมเสนอให้
แค่นิดหน่อยนิดเดียวเลยตามใจ                    แต่สุดท้ายเป็นยังไงก็รู้กัน
        เพื่อเธอจะได้ไม่ต้องเจ็บ                     จากเขี้ยวเล็บผู้ชายหมายกระสัน
ปล่อยลูกน้อยในท้องให้เกิดกัน           อย่าสร้างมันถ้า “ไม่พร้อม” เป็นแม่คน !!

ก้อนอิฐ
16 เมษายน 2555

ซ้ำเติม !?! (กลอนสุภาพ)

        อุพิโธ่ ! โสมมสมที่โง่                  เปลือยและโป๊ความจริงทุกสิ่งสรรพ์
อ้าปากค้างตาทะลึ่งตะลึงงัน                 ฤาจะขันสั้นยาวแม้คราวเดียว
        ไม่แตกต่างจากคนก่อนเสียเท่าไร    ยิ่งงามไส้พอกันอันเรื่องเสียว
สารพันโลดโผนคนมันเคียว                   ชอบท่องเที่ยวเปลี่ยนผัวคั่วกี่วัน
        อันความเปลี่ยวไม่เข้าใครออกใคร   ไม่มีรักด้วยใจในกระสัน
แต่ละทีลองเข้าและเอากัน                    แซ่จำนรรจ์เสียงอึงคะนึงไป
        นึกว่าเธอจะมีอยู่แค่นี้                  นึกไม่มีพิษสงอยู่ที่ไหน
คิดว่าแรดธรรมดาไม่มีภัย                     ที่ไหนได้ซ่อนอะไรมาต่อนัก !
        รู้ความจริงเขาลือมาวงใน              ประกอบความกันให้เห็นประจักษ์
ว่าเล่นพลาดมิปรารถนาแล้วหมดรัก          สุดกระอักผลที่พลาดพินาศยับ !
        ต้องทำแท้งแทงรูสูคงเจ็บ              ด้วยเขี้ยวเล็บผู้ชายตัณหากลับ
เกิดพลาดพลั้งเธอคงจงต้องรับ                ให้ท่วมทับสมกับไม่ระวัง
        มันหนักหนากว่าคนที่โคตรเกลียด     หลายกระเบียดเหลือแหล่สุดแต่หยั่ง
จนคนอื่นมาเล่าให้เราฟัง                       จึงต้องชั่งน้ำหนักประจักษ์ดู
        สุดแต่โสตโพชผลก็จนใจ                ว่าทำไมต้องทำตัวน่าอดสู
ยิ่งกว่ามันคนนั้นที่ทิ้งกู                          คนที่รู้ว่าระยำทุกคำความ
        แสนสุดเจ็บหมอเย็บคงไม่ไหว          แสบเกินใจจะเยียวยาอย่าได้ถาม
เจ็บซ้ำสองต้องเจอคนบ้ากาม                  ไม่ให้หยามซึ่งตัวกลัวความจริง
        นึกว่ากลัวฉลาดประหลาดจิต          ไม่ให้คิดว่าเลวสุดยอดหญิง
ไม่ให้เอาทั้งที่อยากเรื่องมากจริง              พอวันทิ้งกลับเริงร่าอ้าขารอ !
        ยังมีคนมากมายรอเสียบอยู่           ทั้งที่รู้และไม่รู้ยังคอยต่อ
คบกี่เดือนไม่รู้กูจะรอ                          รู้แค่ขอความมันส์วันละที !
        จะได้เงินเลี้ยงตัวกันหรือเปล่า        ถ้าจะเอาคงเป็นเช่นกะหรี่
แต่ถ้าชอบแบบมั่วน้ำใจดี                     ให้เอาฟรีต้องฟันธงคงไม่นาน !
        จงสำเหนียกตัวเองให้เกรงบ้าง       มีตัวอย่างเจ็บกันมาเขาว่าผ่าน
เพราะชอบทำใจง่ายตามสันดาน            จึงเจือจานรักที่แถม...เอา
        ถ้ายังจำกันได้ฟังกันบ้าง              ดูตัวอย่างที่เอ่ยด้วยเคยเล่า
ประณามเลวเหวห่าก็ฟังเอา                 พอทำเนากันมาประดามี
        ระวังภัยร่างกายตัวเองบ้าง          ไม่ให้ตัวเป็นอย่างอีหน้า...
ป่วยซ้ำแซะขี้เกียจแวะทำตัวดี              เยี่ยมทุกทีนึกสมเพชเวทนา
        ไม่ได้ทำทำไมต้องรับผิด             จากคนอื่นแสดงฤทธิ์เป็นปัญหา
แล้วก็โยนภาระให้ถึงมา                     ไม่รู้สึกรู้สาแต่เพียงปลาย
        เคยฟังกันแล้วมิใช่หรือ              เป็นห่วงคล้ายคือจะฉิบหาย
ชอบตกผัวเป็นสำเร็จเสร็จทุกราย          ใครเขารู้คงอายสุดทำเนา
        จบวันนี้ด้วยคำว่าเสียใจ             ไม่ต้องถามว่าทำไมถึงต้องเศร้า
เหมือนหัวใจใส ๆ โดนชำเรา               แล้วแผดเผาให้มลายกลายเป็นไอ
        ไว้อาลัยเพียงเสี้ยววินาที            แด่คนหน้า...เสียไม่ได้
ดำรงความเป็นโสดกันต่อไป                 คุมหัวใจไม่ให้ “ง่าย” เหมือนก่อนมา !!

ก้อนอิฐ
14 เมษายน 2555

วันอังคารที่ 10 เมษายน พ.ศ. 2555

ความ “ดอกทอง” ไปรบกวน “ลมหายใจ” ใครหรือ ? (ฉันท์ผสม : กลอนสุภาพ + กาพย์สุรางคนางค์ 28)

                                               อีคำผกา
ไม่รู้ใครด่า                                   เธอว่าอย่างนี้
ประจานต่อหน้า                             เหล่าประชาชี
ว่าเป็นกะหรี่                                 และมารสังคม
                                                วิจารณ์พระเจ้า
ที่ชอบกล่อมเกลา                            วาจาประพรม
คนฟังติดใจ                                   จึงใคร่นิยม
ยิ่งกว่ารื่นรมย์                                 บันเทิงเริงเพลง

        เธอคิดเล่นเห็นต่างในทางว่า        ศาสนาใดเล่าไม่เกี่ยวข้อง
ทั้งระบบการเมืองการปกครอง             ด้วยทำนองเห็นจริงยิ่งวงใน
        ตีโจทย์แตกแต่แรกเริ่มวิจารณ์      ให้เป็นทานแก่คนที่สงสัย
หลายเรื่องจริงเหตุผลเคล้าปนไป           สรุปได้ศาสนาแตกต่างกัน
        ศาสนาบริสุทธิ์นั้นหายาก            คงลำบากถ้ารัฐไม่เสกสรร
รับไว้เพื่อสถาปนาการเมืองนั้น              ไว้ช่วยกันรักษาอุดมการณ์
        บางที่สองอย่างนี้เนื้อเดียวกัน        อันศาสน์นั้นครองเองสุดแต่ท่าน
วาติกันคือตัวอย่างหนึ่งประการ             ครองวงศ์วานศาสนจักรทั่วโลกา
        หากศาสนาบริสุทธิ์ผุดผ่องจริง       คงไม่มีสิ่งแย้งศาสนา
นั่นคือสงครามศึกศรัทธา                     อย่านึกว่าคนพุทธจะไม่มี
        เธอตรงไปตรงมาอยู่ตลอด           เธอถูกตอดหลายครั้งอย่างเต็มที่
ประทับตราอีชั่วมั่วราคี                       สามัคคีชุมนุมรุมบาทา
        เพียงแค่วิจารณ์กันตามจริง           ฤาจะทิ้งข้อสังเกตไม่กังขา
เอาเพียงแค่งมงายกับศรัทธา                 ถึงกับบ้าจะฆ่าคนต่างกัน ?!

                                               ไม่ตั้งคำถาม
เชื่อแล้วคล้อยตาม                          คำเร่งระดม
มารศาสนา                                  คำด่าพร่ำพรม
โยนลงอาจม                                 สกปรกไป
                                                ไม่มีเหตุผล
ก็จะด่าคน                                    สุดฤทธิ์จิตใจ
ด่าจนเสียหมา                                ไม่สนหน้าใคร
อีห่างามไส้                                    โชว์หัวนมดำ
                                                สาปคนอื่นผิด
ไม่ต้องมัวคิด                                 ให้มันเปลืองคำ
สบถหยาบคาย                              แถมป้ายสีซ้ำ
ผู้หญิงระยำ                                  เกิดมาได้ไง
                                                กูรู้กูว่า
เกิดให้มึงด่า                                  เอาให้สมใจ
แค่คิดเห็นต่าง                               พลางคิดแก้ไข
เผื่อจะนำไป                                  ปรับปรุงให้ดี
                                                มึงดีตายห่า
ที่พล่ามไปว่า                                 กันทุกถิ่นที่
อย่างไม่ยากเย็น                              ว่าเป็นกะหรี่
ปั้นให้เป็นผี                                   ขึ้นมาอีกคน

        เธอชี้ชวนคนคิดผิดระบอบ           สนองตอบจริตคิดสงสัย
ว่าวิถีแห่งพุทธในเมืองไทย                   นี้มันเป็นเช่นไรไม่อินัง
        จะสวดมนต์ข้ามปีดีจริงหรือ         หรือจะคือสาปตัวเองให้ถูกขัง
คิดว่าสุขแต่ตัวอยู่ประทัง                     ก็จะยั้งตนอยู่มิรู้ใด
        มิรู้ความสังคมที่ตรมอก               มันผันผกเลวทรามไปไฉน
ไม่ยุ่งเกี่ยวการเมืองให้เปลืองใจ              เหมือนปล่อยให้เรื่องมันไปตามกรรม
        เหลืองกับแดงแทงกันไม่รู้เรื่อง        ห่มผ้าเหลืองเทศนาไปว่าขำ
ตัวเป็นกลางบอกให้หยุดการกระทำ         แต่เสือกพร่ำเหล่ตาไปทางเดียว
        เธอกระชากไส้เหลืองที่เปลืองเทศน์  ให้มูลเหตุจริงแท้ไม่ทอดเที่ยว
หลักฐานจากพุทธกาลผูกเป็นเกลียว          ใครลดเลี้ยวคงเห็นประจักษ์กัน

                                                ใช้เสรีภาพ
กลายเป็นผิดบาป                            สาปเป็นผิดไป
ประณามรุมด่า                               เอาว่าจัญไร
ถือสัญชาติไทย                                แต่ใจอื่นแล้ว ?!
                                                สงกาสงสัย
ว่าประเทศไทย                               นี้ปานดวงแก้ว
ใครติเอาหน่อย                               มิค่อยจะแคล้ว
พาติดบ่วงแร้ว                                กับดักผลักไป
                                                ผ้าคลุมสีขาว
จะปิดความคาว                              ได้นานแค่ไหน
ไม่มองดูตัว                                    ว่าชั่วกระไร
ใครรู้หรือไม่                                    ถามไถ่ดูเอา
                                                เขาคงด่าว่า
หรือแค่นินทา                                ตามเรื่องหนักเบา
อันศาสนา                                    ที่ว่าขัดเกลา
อันจริงแท้เข้า                                จะเหลืออะไร
                                                พระพุทธเจ้า
พระองค์ทรงเอา                             ประชาธิปไตย
ใฝ่เสรีภาพ                                    ทาบทับจิตใจ
ทรงเป็นห่วงให้                               ปวงชาวชมพูฯ
                                                หมดสิ้นวัฏฏะ
แห่งชั้นวรรณะ                                งมงายอดสู
ประพฤติแนวทาง                             ตามอย่างคำครู
ค้นเองจนรู้                                     สาเหตุทุกข์ทน
                                                แม้นรู้แจ้งแล้ว
ข้อธรรมเพริศแพร้ว                          ใช้ได้ทุกหน
สั่งสอนศิษยา                                  กันมาทุกคน
ซึ่งธรรมของตน                                ให้แจ้งทั่วกัน
                                                แต่มิได้ว่า
แพร่ศาสนา                                   ในถิ่นอื่นนั้น
ถ้าไม่นับถือ                                   ก็คือฆ่ากัน
มอบปัญญานั้น                                  ให้คนเลือกเอง

        มิได้ไปเดียดฉันท์ลัทธิอื่น                ยังยั้งยืนอยู่ได้ไม่หน่ายแหนง
เพราะท่านให้ปัญญามาจัดแจง                ให้คนคิดจนแจ้งอย่างเสรี
        ผิดแบบแตกต่างอย่างกลับหลัง         กับคนคลั่งศาสนาทุกถิ่นที่
นึกว่ากูเป็นใหญ่ในปฐพี                         จึงชอบชี้คนอื่นว่าผิดไป
        คิดว่าตัวเองถูกที่สุด                      ฤาจะสวมมงกุฎผู้ยิ่งใหญ่
จึงไม่ยอมบรรดาใครต่อใคร                     ที่เขาไม่เห็นด้วยเห็นต่างกัน
        วี้ดกับวีนตีนนำตาลปัตร                 ยอมสลัดขันติธรรมเข้าห้ำหั่น
เห็นปานอมนุษย์รุดประจัน                      คงเป็นบุญสุดอนันต์ของปวงคุณ ?
        เป็นประชาธิปไตยไฉนหนอ              โอละพ่อเมืองขึ้นชื่อลือศาสน์สุนทร์
ชอบประณามหยามเหยียดคนไร้บุญ           เหมือนเศษฝุ่นรังควาญจมูกตน
        ฤาจะกลายเป็นรัฐศาสนา                จะบังคับชาวประชาไปทุกหน
คงจะลงกฎวัตรต้องสวดมนต์                    สาละวนเข้าวัดทุกวันพระ
        ไม่ทำก็จับเข้าร้องฟ้องความ             เหมือนบ้ากามปล้นฆ่าจิปาถะ
ฤาพระจะเป็นใหญ่ตามใจพระ                  อ้างจะชะล้างบาปพินาศไป
        ไม่ต่างอะไรที่จะขาน                      เผด็จการศาสนาว่างามไส้
ยิ่งกว่าวาติกันที่อยู่ไกล                            เพราะเราสัมผัสได้อยู่ใกล้ตัว
        จะชี้หน้าด่าคนด้วยความหาญ           โดยประจานให้เห็นประเด็นชั่ว
สุดสังเวชทำเป็นไม่เห็นตัว                        ส่องเงาหัวดูจะชั่วสักเพียงไร ?!

                                                หนึ่งในเหยื่อบาป
ซึ่งเสรีภาพ                                    คือ “คำผกา”
ข้อหาฉกรรจ์                                  ปั่นศาสนา
ให้กลายเป็นสา-                              มัคคีเภทไป
                                                ต่อไปคงแรง
กันจนทุกแห่ง                                 ระแหงถิ่นไทย
โจษจันพิพาท                                 เกลื่อนกลาดทั่วไป
กล้าเห็นต่างใน                                สิ่งเหนือตัวเรา
                                                คนหวงอำนาจ
มองดูชั่วชาติ                                  ในร่างเปี่ยมเชาว์
จะรู้สึกตัว                                      ดีชั่วไหมเล่า ?
จะทนทำเนา                                   กี่น้ำเล่าเอย ?!

ก้อนอิฐ
10 เมษายน 2555

นิสัย ? (กลอนหก)

น้ำเน่า เต้าข่าว ยาวเหยียด
ละเลียด เดียดฉันท์ ดั้นด้น
เหยียบซ้ำ ชำแรก แปลกคน
โธ่ทุด สุดทน จนใจ !

ตรรกะ บ้าบอ คอแตก
กระแทก แดกดัน โจนใส่
ปากดี บัดสี ขี้ไคล
เหตุใด คนเชื่อ เหลือบาน ?

ประณาม หยามเหยียด เดียดฉันท์
โรมรัน ประจัน ล้างผลาญ
ลือความ นามมัน สันดาน
พร่ำพาล มิเห็น เป็นไร

ปากหวาน ก้นเปรี้ยว เคี้ยวยาก
ไฉน เชื่อมาก ชมไหว
โลมเลีย เคลียเคลม เปรมใจ
แดนไตร มิเทียบ เปรียบทัน

ฤาคน ไปคิด จิตเชื่อ
มิเบื่อ จ๋าจ๊ะ กระสัน
หดหู่ ไม่รู้ เท่าทัน
แล้วมัน จะเป็น เช่นไร ?!

ความจริง หดหาย ตายจาก
พลัดพราก สูญสิ้น หลุดไหล
คงเหลือ เพียงแต่ เปลวไฟ
เผาไทย ให้วาย ตายกลม !!

ก้อนอิฐ
10 เมษายน 2555