วันพฤหัสบดีที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2555

“ความฝัน” ที่ “ไร้หวัง” (กลอนเปล่า)

        “อารมณ์” แห่ง “ความรัก”
        ของคนอย่างฉัน
        ไม่เคย “หมดสิ้น” สักที
        อยากเลิกทำให้ชีวิตตัวเองวุ่นวาย
        สุดท้าย...
        “ทำไม่ได้” สักที !!

        “ปากไม่ตรงกับใจ”
        นั่นคือ “นิสัย” และ “สันดาน”
        หัวใจน้อย ๆ แต่ทรงพลังนัก
        มัน “กด” และ “กล่อม” ประสาทฉัน
        ไม่ให้เลิกค้นหาสิ่งที่เรียกว่า “ความรัก”
        ไม่คิด ไม่คำนึงถึง “ความดีงาม”
        และ “คนอื่น”
        จน “เจ็บ” ไปหลายทีแล้ว !!

        เมื่อจบสิ้นกับคนหนึ่งแล้ว
        แทนที่จะ “เลิก” กับความรัก
        กลับ “ผูกพัน” ยิ่งกว่าแฟนคนไหน ๆ
        มันทำให้ฉันต้องค้นหา “เธอ” คนนั้น
        คนที่ฉัน “แอบรัก”
        ด้วย “อารมณ์”
        ต่อไป...
        และ
        ต่อไป...
        ไม่มีที่สิ้นสุด...

        ฉันกำลังจะหลับตาลง...
        เพราะ “เหนื่อย” กับความรักที่ผ่านมา
        ทุกข์ ช้ำ เศร้า เสียใจ อาการสารพัด
        เมื่อข่มตาให้หลับสนิท อารมณ์เบาบางสบายแล้ว...
        กลับปรากฏภาพเลือนรางของเธอ...
        และภาพนั้นก็ชัดขึ้น ๆ
        จน “เต็มตา”
        ทั้งที่ก็ไม่ได้เปิดเลย “แม้แต่นิดเดียว”

        ตัวเธอสูงกว่าฉันมาก...
        จนฉันรู้สึกละอาย...
        หน้าหวาน ๆ ของเธอชวนให้ฉันฝัน...
        รูปของเธอในภวังค์ของฉัน...
        “น่ารักมาก !!”

        ฉันคิดมาก คิดละเมอ คิดเพ้อ คิดรวบยอด คิดในกรอบ คิดนอกกรอบ...
        สารพัดคิด...
        ใช้หัวใจวาด “ความฝัน” ให้เป็นไปตามที่ต้องการ
        เมื่อฉันได้เธอมาจริง ๆ ฉันจะดูแล เทกแคร์ เอาใจ ให้เกียรติ ปกป้องเธอเป็นอย่างดี
        และ “รักเธอ” เพียงคนเดียว
        “สัญญานะ...??”
        “สัญญา...”

        รุ่งเช้า...
        แม้ความฝันของเมื่อคืนน่าจะ “โลดโผน” และ “น่าประทับใจ” มากแค่ไหน ??
        ตื่นมา ก็เป็น “เช่นเดิม”
        เหมือน “ไม่ได้คิดเลย !!”
        ข้าง ๆ ฉันถ้าไม่นับ “หมอนข้าง” ก็มีแต่ “ความว่างเปล่า”
        ต้องตื่นแบบ “ไร้กำลังใจ”
        ไปทำงานแบบ “หุ่นยนต์” ซึ่งเก่งยังไงก็ไร้ “หัวใจ”

        แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงที่ “เจ็บที่สุด” คือ...
        นอกจากที่เธอจะไม่หันมาหาฉันแล้ว
        เธอก็มี “คน ๆ นั้น” เคียงข้างดูแลเธออยู่แล้ว
        เรื่องอะไรที่ “เธอ” จะหันมาหาคนอย่างฉัน
        กรวดทรายชายทะเลที่คนมักเหยียบย่ำข้ามไปเพื่อที่จะเล่นน้ำทะเลซึ่งอยู่ติดกัน
        ฉันใดก็ฉันนั้น
        สายตาของเธอ “มองผ่าน” ฉันไปช้า ๆ
        ไม่ใยดี
        แต่ฉันก็เจอเธอทุกวัน ?!
        เธอก็จะเป็นเช่นนี้ทุกวัน !!
        จึง “หมดหวัง”
        ที่จะทำ “ความฝัน” ให้ “เป็นจริง”
        เศร้า...!!

        “คืนนี้” หมดความหมายและกำลังจะผ่านไป...
        ฉันเอ่ยคำอำลาภวังค์ที่แสนสุขว่า...
        “ลาก่อนที่รัก (ในความฝัน)
        ตอนค่ำคืนนี้...
        อย่าลืมมาแวะเวียนในความฝันอีก (หลาย ๆ) ครั้ง นะ...
        “ที่รัก !!”

8 กุมภาพันธ์ 2555

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น