วันพุธที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2555

ซ้ำเติม !?! (กลอนสุภาพ)

        อุพิโธ่ ! โสมมสมที่โง่                  เปลือยและโป๊ความจริงทุกสิ่งสรรพ์
อ้าปากค้างตาทะลึ่งตะลึงงัน                 ฤาจะขันสั้นยาวแม้คราวเดียว
        ไม่แตกต่างจากคนก่อนเสียเท่าไร    ยิ่งงามไส้พอกันอันเรื่องเสียว
สารพันโลดโผนคนมันเคียว                   ชอบท่องเที่ยวเปลี่ยนผัวคั่วกี่วัน
        อันความเปลี่ยวไม่เข้าใครออกใคร   ไม่มีรักด้วยใจในกระสัน
แต่ละทีลองเข้าและเอากัน                    แซ่จำนรรจ์เสียงอึงคะนึงไป
        นึกว่าเธอจะมีอยู่แค่นี้                  นึกไม่มีพิษสงอยู่ที่ไหน
คิดว่าแรดธรรมดาไม่มีภัย                     ที่ไหนได้ซ่อนอะไรมาต่อนัก !
        รู้ความจริงเขาลือมาวงใน              ประกอบความกันให้เห็นประจักษ์
ว่าเล่นพลาดมิปรารถนาแล้วหมดรัก          สุดกระอักผลที่พลาดพินาศยับ !
        ต้องทำแท้งแทงรูสูคงเจ็บ              ด้วยเขี้ยวเล็บผู้ชายตัณหากลับ
เกิดพลาดพลั้งเธอคงจงต้องรับ                ให้ท่วมทับสมกับไม่ระวัง
        มันหนักหนากว่าคนที่โคตรเกลียด     หลายกระเบียดเหลือแหล่สุดแต่หยั่ง
จนคนอื่นมาเล่าให้เราฟัง                       จึงต้องชั่งน้ำหนักประจักษ์ดู
        สุดแต่โสตโพชผลก็จนใจ                ว่าทำไมต้องทำตัวน่าอดสู
ยิ่งกว่ามันคนนั้นที่ทิ้งกู                          คนที่รู้ว่าระยำทุกคำความ
        แสนสุดเจ็บหมอเย็บคงไม่ไหว          แสบเกินใจจะเยียวยาอย่าได้ถาม
เจ็บซ้ำสองต้องเจอคนบ้ากาม                  ไม่ให้หยามซึ่งตัวกลัวความจริง
        นึกว่ากลัวฉลาดประหลาดจิต          ไม่ให้คิดว่าเลวสุดยอดหญิง
ไม่ให้เอาทั้งที่อยากเรื่องมากจริง              พอวันทิ้งกลับเริงร่าอ้าขารอ !
        ยังมีคนมากมายรอเสียบอยู่           ทั้งที่รู้และไม่รู้ยังคอยต่อ
คบกี่เดือนไม่รู้กูจะรอ                          รู้แค่ขอความมันส์วันละที !
        จะได้เงินเลี้ยงตัวกันหรือเปล่า        ถ้าจะเอาคงเป็นเช่นกะหรี่
แต่ถ้าชอบแบบมั่วน้ำใจดี                     ให้เอาฟรีต้องฟันธงคงไม่นาน !
        จงสำเหนียกตัวเองให้เกรงบ้าง       มีตัวอย่างเจ็บกันมาเขาว่าผ่าน
เพราะชอบทำใจง่ายตามสันดาน            จึงเจือจานรักที่แถม...เอา
        ถ้ายังจำกันได้ฟังกันบ้าง              ดูตัวอย่างที่เอ่ยด้วยเคยเล่า
ประณามเลวเหวห่าก็ฟังเอา                 พอทำเนากันมาประดามี
        ระวังภัยร่างกายตัวเองบ้าง          ไม่ให้ตัวเป็นอย่างอีหน้า...
ป่วยซ้ำแซะขี้เกียจแวะทำตัวดี              เยี่ยมทุกทีนึกสมเพชเวทนา
        ไม่ได้ทำทำไมต้องรับผิด             จากคนอื่นแสดงฤทธิ์เป็นปัญหา
แล้วก็โยนภาระให้ถึงมา                     ไม่รู้สึกรู้สาแต่เพียงปลาย
        เคยฟังกันแล้วมิใช่หรือ              เป็นห่วงคล้ายคือจะฉิบหาย
ชอบตกผัวเป็นสำเร็จเสร็จทุกราย          ใครเขารู้คงอายสุดทำเนา
        จบวันนี้ด้วยคำว่าเสียใจ             ไม่ต้องถามว่าทำไมถึงต้องเศร้า
เหมือนหัวใจใส ๆ โดนชำเรา               แล้วแผดเผาให้มลายกลายเป็นไอ
        ไว้อาลัยเพียงเสี้ยววินาที            แด่คนหน้า...เสียไม่ได้
ดำรงความเป็นโสดกันต่อไป                 คุมหัวใจไม่ให้ “ง่าย” เหมือนก่อนมา !!

ก้อนอิฐ
14 เมษายน 2555

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น