ใกล้ตาย ย้ำว่า “ใกล้ตาย”
ใกล้ตาย ทั้งเธอ และฉัน
ใกล้ตาย ทั้งที่ ใกล้กัน
ไกลกัน ก็ยิ่ง ใกล้ตาย !!
เธอใกล้จะตายเพราะ “โรค” กำเริบ แต่...
ฉันใกล้จะตายเพราะ “ความแค้น” กำเริบ !!
สุมเข้า สุมเข้า เร้าจิต
แนบชิด ติดทรวง มากเข้า
สุมฟืน ก่อไฟ ในเรา
ยากเอา แยกออก นอกใจ !!
ได้ยินข่าวของเธอแล้ว
เริ่มคิด
จะห่วงใยดีไหม
จะดูแลดีไหม
เสียเวลาคิด
เสียแรงสมอง
ตั้งนาน...
ความรู้สึกทั้งหมดมันหมดไป
เมื่อรู้ “ความจริง”
ความจริงที่ฉันพูดไม่ออก
เธอ “แท้ง !!”
คำ ๆ นี้มัน “หุบปาก” ฉันลง
ฉันได้แต่นิ่งเงียบ
พูดไม่ออก
และใกล้จะตาย...
ร้องไห้ เพราะเจ็บ กับเหงา
อีกเศร้า เพราะมัว เพ้อฝัน
รู้ว่า สองเขา เอากัน
งงงัน จิตตก ชกตัว
ร้องไห้ เพราะเจ็บ กับเหงา
นั่นสิ ฉันเศร้า ถ้วนทั่ว
สองปี ที่หลง เมามัว
เจอเธอ มีผัว ส้นตีน !!!
ฉันร้องไห้
ใช่...!
“ฉันร้องไห้”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะร้องไห้
ในเมื่อน้ำตามันก็มีกันทุกคน
ฉันเจ็บ
ใช่...!
“ฉันเจ็บ”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะเจ็บ
ในเมื่อความเจ็บมันก็เกิดได้กับทุกคน
ฉันเศร้า
ใช่...!
“ฉันเศร้า”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะเศร้า
ในเมื่อความเศร้ามันก็เกิดได้กับทุกคน
ฉันเหงา
ใช่...!
“ฉันเหงา”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะเหงา
ในเมื่อทุกคนก็เคยเหงากันทั้งนั้น
มันคือ “สัจธรรม”
ความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ไม่อยากจะเห็น
แต่มันเป็น...
จะเป็น...
ต้องเป็น...
และจะต้องเป็น...!!
มันคือ “สัจธรรม”
สัจธรรมที่ทำให้ฉันต้องเอามือปิดหน้า
ร้องไห้ข้างโต๊ะเรียนตัวเก่า
เงียบ ๆ
และ...
เงียบ เงียบ...
ในขณะที่ผู้หญิงหลายคน กินสัตว์ตัวผู้เป็นอาหาร
ก็มีผู้หญิงบางคน
ที่ชอบกิน “มนุษย์ตัวผู้” เป็นอาหาร !!
อยากตาย ย้ำว่า “อยากตาย”
อยากตาย ให้มัน สาสม
อยากตาย ให้สุด อารมณ์
อยากตาย ให้สม แก่ใจ !!
หมดเวลาอยู่สำหรับฉันแล้ว
โลกใบนี้
มันเหมาะกับตัวฉันจริงหรือเปล่า
สิงสถิตอยู่มาเกือบสองทศวรรษ
สงสัย...
มันเหมาะกับฉัน เหมาะที่ฉันจะอยู่
หรือเปล่า...?!
สงสัย ย้ำว่า “สงสัย”
สงสัย ในโลก ที่อยู่
สงสัย ในความ ไม่รู้
ยืนดู หยุดคิด ปิดตา
ลวงโลก ย้ำว่า “ลวงโลก”
ลวงโลก โลกลวง แผ่หลา
ลวงหลอก กลอกกลิ้ง ยิงมา
ไม่เบื่อ สายตา หรือไร ?!
นอกจากเธอจะเป็นคนที่ฉัน (เคย) รัก
เธอยังโกหกเก่ง
ตลบตะแลง
ปลิ้นปล้อน
ตอแหล
โกหก
ปลาไหลเรียกพี่
กะหรี่เรียกแม่
ถ้าคุณแน่
อย่าร่านแพ้มัน...
พอแล้ว ย้ำว่า “พอแล้ว”
พอแล้ว พักบ้าง ทางฉัน
พอแล้ว เป็นไง เป็นกัน
ให้รู้ ว่าฉัน พอแล้ว !!
ไม่ใช่เซน
แต่อยากถามว่า
เราอยู่ไปเพื่ออะไร ?!
กิน...
ใช่ เราต้องกิน
เพื่อไม่ให้ร่างของเราเป็นเหมือนทารก
ขี้
ใช่ เราต้องขี้
เพื่อไม่ให้ริดสีดวงรับประทาน
นอน
ใช่ เราต้องนอน
เพื่อไม่ให้ร่างกายเราโทรม
แล้ว “ปี้” หายไปไหน ?!
ปี้...
ใช่...!
ปี้...
เราไม่จำเป็นต้องปี้
ชีวิตคนไม่ต้องหาเรื่องทดลองตั้งแต่ตอนนี้หรอก
คนไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนั้นอย่างเดียว
ถ้าจะเกิดมาเพื่อเอากัน
อย่าเกิด...!!
ลาก่อน ย้ำว่า “ลาก่อน”
บทกลอน ใกล้ทบ กลบเกลื่อน
ความรัก ใกล้จบ ลบเลือน
ไม่มี แม้เพื่อน พอที !!
ลาก่อน คน (ที่ เคย) รัก
ลาก่อน ผ่อนพัก หักหนี้
ลาก่อน ต้องพอ กันที
ชาตินี้ ไม่มี อีกแล้ว !!
15 พฤศจิกายน 2554
ใกล้ตาย ทั้งเธอ และฉัน
ใกล้ตาย ทั้งที่ ใกล้กัน
ไกลกัน ก็ยิ่ง ใกล้ตาย !!
เธอใกล้จะตายเพราะ “โรค” กำเริบ แต่...
ฉันใกล้จะตายเพราะ “ความแค้น” กำเริบ !!
สุมเข้า สุมเข้า เร้าจิต
แนบชิด ติดทรวง มากเข้า
สุมฟืน ก่อไฟ ในเรา
ยากเอา แยกออก นอกใจ !!
ได้ยินข่าวของเธอแล้ว
เริ่มคิด
จะห่วงใยดีไหม
จะดูแลดีไหม
เสียเวลาคิด
เสียแรงสมอง
ตั้งนาน...
ความรู้สึกทั้งหมดมันหมดไป
เมื่อรู้ “ความจริง”
ความจริงที่ฉันพูดไม่ออก
เธอ “แท้ง !!”
คำ ๆ นี้มัน “หุบปาก” ฉันลง
ฉันได้แต่นิ่งเงียบ
พูดไม่ออก
และใกล้จะตาย...
ร้องไห้ เพราะเจ็บ กับเหงา
อีกเศร้า เพราะมัว เพ้อฝัน
รู้ว่า สองเขา เอากัน
งงงัน จิตตก ชกตัว
ร้องไห้ เพราะเจ็บ กับเหงา
นั่นสิ ฉันเศร้า ถ้วนทั่ว
สองปี ที่หลง เมามัว
เจอเธอ มีผัว ส้นตีน !!!
ฉันร้องไห้
ใช่...!
“ฉันร้องไห้”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะร้องไห้
ในเมื่อน้ำตามันก็มีกันทุกคน
ฉันเจ็บ
ใช่...!
“ฉันเจ็บ”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะเจ็บ
ในเมื่อความเจ็บมันก็เกิดได้กับทุกคน
ฉันเศร้า
ใช่...!
“ฉันเศร้า”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะเศร้า
ในเมื่อความเศร้ามันก็เกิดได้กับทุกคน
ฉันเหงา
ใช่...!
“ฉันเหงา”
ผิดอะไรที่ผู้ชายจะเหงา
ในเมื่อทุกคนก็เคยเหงากันทั้งนั้น
มันคือ “สัจธรรม”
ความจริงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้
ไม่อยากจะเห็น
แต่มันเป็น...
จะเป็น...
ต้องเป็น...
และจะต้องเป็น...!!
มันคือ “สัจธรรม”
สัจธรรมที่ทำให้ฉันต้องเอามือปิดหน้า
ร้องไห้ข้างโต๊ะเรียนตัวเก่า
เงียบ ๆ
และ...
เงียบ เงียบ...
ในขณะที่ผู้หญิงหลายคน กินสัตว์ตัวผู้เป็นอาหาร
ก็มีผู้หญิงบางคน
ที่ชอบกิน “มนุษย์ตัวผู้” เป็นอาหาร !!
อยากตาย ย้ำว่า “อยากตาย”
อยากตาย ให้มัน สาสม
อยากตาย ให้สุด อารมณ์
อยากตาย ให้สม แก่ใจ !!
หมดเวลาอยู่สำหรับฉันแล้ว
โลกใบนี้
มันเหมาะกับตัวฉันจริงหรือเปล่า
สิงสถิตอยู่มาเกือบสองทศวรรษ
สงสัย...
มันเหมาะกับฉัน เหมาะที่ฉันจะอยู่
หรือเปล่า...?!
สงสัย ย้ำว่า “สงสัย”
สงสัย ในโลก ที่อยู่
สงสัย ในความ ไม่รู้
ยืนดู หยุดคิด ปิดตา
ลวงโลก ย้ำว่า “ลวงโลก”
ลวงโลก โลกลวง แผ่หลา
ลวงหลอก กลอกกลิ้ง ยิงมา
ไม่เบื่อ สายตา หรือไร ?!
นอกจากเธอจะเป็นคนที่ฉัน (เคย) รัก
เธอยังโกหกเก่ง
ตลบตะแลง
ปลิ้นปล้อน
ตอแหล
โกหก
ปลาไหลเรียกพี่
กะหรี่เรียกแม่
ถ้าคุณแน่
อย่าร่านแพ้มัน...
พอแล้ว ย้ำว่า “พอแล้ว”
พอแล้ว พักบ้าง ทางฉัน
พอแล้ว เป็นไง เป็นกัน
ให้รู้ ว่าฉัน พอแล้ว !!
ไม่ใช่เซน
แต่อยากถามว่า
เราอยู่ไปเพื่ออะไร ?!
กิน...
ใช่ เราต้องกิน
เพื่อไม่ให้ร่างของเราเป็นเหมือนทารก
ขี้
ใช่ เราต้องขี้
เพื่อไม่ให้ริดสีดวงรับประทาน
นอน
ใช่ เราต้องนอน
เพื่อไม่ให้ร่างกายเราโทรม
แล้ว “ปี้” หายไปไหน ?!
ปี้...
ใช่...!
ปี้...
เราไม่จำเป็นต้องปี้
ชีวิตคนไม่ต้องหาเรื่องทดลองตั้งแต่ตอนนี้หรอก
คนไม่ได้เกิดมาเพื่อสิ่งนั้นอย่างเดียว
ถ้าจะเกิดมาเพื่อเอากัน
อย่าเกิด...!!
ลาก่อน ย้ำว่า “ลาก่อน”
บทกลอน ใกล้ทบ กลบเกลื่อน
ความรัก ใกล้จบ ลบเลือน
ไม่มี แม้เพื่อน พอที !!
ลาก่อน คน (ที่ เคย) รัก
ลาก่อน ผ่อนพัก หักหนี้
ลาก่อน ต้องพอ กันที
ชาตินี้ ไม่มี อีกแล้ว !!
15 พฤศจิกายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น