อันความละเมอเพ้อพก มันรกหูรกตาเสียเปล่าเปล่า
แต่มันเกิดบ่อยนักประจักษ์เรา แม้นมิเขลาก็เป็นเช่นเขลาคน
แลสลิ่มทิ่มตำแลซ้ำเติม แลจะเพิ่มเจิมเรื่องทุกแห่งหน
สรรพเฟคเสกสรรบันดาลดล สุดจะทนพ่นคำมาอำพราง
แม้นไม่จริงยิ่งเอามาเดาเพ็ด กระจายเท็จเจ็ดย่านพล่านถากถาง
แม้นจริงมาหลากหลายมิวายวาง ได้แต่ครางเฟคแถแพนิกไป
แล้วกันปัญญามหาเยาว์ สั่นเทายามกระทบสลบไสล
ตื่นอีกทีเห่าหอนแต่โดยไว โดยไม่วิจารณ์ตามครรลอง
เหตุผลถีบทิ้งไม่ใยดี ถ้วนถี่ไม่คิดจิตจองหอง
ด่ากันไปไม่มีใครรับรอง ว่าถูกต้องจึงเป็นแต่พูดพาล
จะโจมตีฝีมือก็เชิญเถิด จะดีเลิศไม่เป็นพาลฉาดฉาน
แต่แม้เรื่องส่วนตัวก็ระราน กรรมการสิทธิฯ จะว่าไร
หญิงร้องไห้ควรเข้าใจธรรมดาหญิง แต่นี่ยิ่งหยุมหยิมเอาจนได้
ทำสำออยตอแหลแถกันไป ปากใจมือใคร่ขยันนัก
สำมะหาบ้าบอล้อเลียนเอา เร่งเร้าขัดแย้งแจ้งจัดหนัก
ผัวเมียลูกผูกเรื่องไว้เต็มรัก โดนสะบักหักกรอบยอบยวบไป
เดี๋ยวนี้จะเล่นคนเล่นทั้งโคตร ตายโหงโหดขุดมาด่าน่าสงสัย
ศพคนตายกลายเป็นเศษจัญไร เพราะภายใต้ความละเมอและเพ้อพก
เห็นคนมักโง่ไม่มีค่า จึงชอบทำชีวาให้ตายตก
อนิจจาทุกตอนห่อนสะทก สกปรกโสโครกกะโหลกเดน
รักตึกมากกว่าชีวิตคน สัปดนส้นตีนปีนป่ายเล่น
แม้กฎหมายนานไปก็ไหวเอน คนจัดเจนหาช่องกันฟ้องเอา
ในกฎหมายยังมีคนเหนือเมฆ ไร้กฎคุมแม้เอกกฎเกณฑ์ข้า
เพราะทำดีจึงไม่มีอะไรกล่อมเกลา ฉาบภาพเอาทำคนมิสงกา
แม้กษัตริย์ยังต้องอยู่ใต้กฎสุด เฉกเช่นเดียวกับมนุษย์ร่วมภาษา
นี่คือรัฐธรรมนูญแห่งประชา นี่มันจะเหนือกว่าหรืออย่างไร
เหนือกษัตริย์รัฐไทยคือใครหนอ เหนือแม่พ่อประชาชนกว่าไหนไหน
พวกสลิ่มดีนักช้าอยู่ใย ทำไมไม่แย้งกันบ้างเลย
ดูน้ำท่วมด่าเขามิเบาหู แล้วตัวสูฤามัวเอ้อระเหย
เคยหรือไม่เคยไหมที่จะเคย หยุดเสบยแล้วนึกหน้าประชาชน
เขาเป็นเพื่อนร่วมชาติแม้จนยาก นั่นก็หากร่วมไทยเสียทุกหน
มัวแต่คิดพวกเขาเรามัววน สัปดนกายใจไม่ไคลคลา
เห็นสลิ่มริมถ้วยนี่น่ารัก แต่สลิ่มนี่น่าชักปืนผา
ไม่มีชาวบ้านเขาไม่นำพา จะอดข้าวตายห่าทั้งธานี
ก็หลงกินข้าวไทยมิใช่หรือ ฤาจะคือรักชาติมิถ้วนถี่
เอาตัวเองก่อนอุดมการณ์มี นึกไม่ดีก็แจ้งแถลงไป
ชอบว่าเป็นกลางตัวสุดจะอ้าง แล้วแม่งเป็นกลางเสียที่ไหน
คิดบอกหลอกคนไม่สนใคร แต่ทั้งใจดัดจริตผิดจรรยา
ปันใจใฝ่ต่ำระยำจิต เกิดเป็นคนแต่คิดแบบหมาหมา
พูดไปไม่ดูนาฬิกา เย็นย่ำค่ำมาเห่าหอนไป
ไม่มีจุดยืนกลืนคำสัตย์ แต่ตระบัดร้อยท่าด้วยปลาไหล
เจอฝ่ายที่ชนะก็รับไป แสดงชัยทั้งที่ไม่ออกทุน
มันเหล่านี้ทุเรศสุดเขตจิต คุณธรรมหายมิดจักหมดสุนทร์
เป็นสมองขี้เลื่อยพร้อมรูพรุน ใครเขาจะการุณสมองมัน
ฉลาดดีแต่ลืมในความจริง เก่งทุกสิ่งยกเว้นในหัวฉัน
วิปริตปิดดากกันไม่ทัน พากันสมสู่เป็นคู่เคียง
ซึ่งความวิปริตผิดมนุษย์ กาลสุดแก้ไขให้แท้เที่ยง
เพราะใจปักจำไปให้ตัวเอียง แม้นเก็บเลี้ยงนานไปใช่เชื่อฟัง
ปล่อยสลิ่มแก่ตายของมันไป เราก็ปั้นคนรุ่นใหมในรุ่นหลัง
ให้เขาคิดถูกต้องพร้อมรับฟัง เพื่อไม่ต้องมานั่งเถียงเป็นตาย
คิดต่างอะไรก็ไม่ว่า แต่อย่าคิดผิดไปง่ายง่าย
เอาความยุติธรรมมาเป็นนาย จงขวนขวายหาธรรมประจำใจ
ความถูกต้องยึดไว้ให้แม่นมั่น จงถือไว้สำคัญเอาใจใส่
ไม่ให้หลงคิดผิดตลอดไป กลายเป็นทาสมิใช่ไทในความคิด
ปล่อยสลิ่มให้ตายลงไปเถอะ ปล่อยให้เล่นเลอะเทอะดัดจริต
คบมันไปยุ่งย่ามเป็นความมิตร มันจะทำเป็นฤทธิ์เบ่งเดชา
จะคบได้คบไปให้เป็นเพื่อน ไม่ลางเลือนแค่นิสัยดูในหน้า
อย่าปะปนความคิดเลอะเลือนมา จองศาลารอไว้ยามบานปลาย
ทิ้งความคิดผิดพลาดไว้เบื้องพลัง อีกทั้งเรื่องราวที่มากหลาย
มิฉะนั้นแม้เพื่อนจะกระจาย แถมจะตายเพราะไม่เว้นไม่วายเลย
แต่ถ้าจะไม่คบคงดีกว่า ก่อนจะบ้าไม่เหมือนอยู่เฉยเฉย
ประเทศไทยฉิบหายไม่ลงเอย เอ้อระเหยหนีมาดีกว่าตู...!!!
24 พฤศจิกายน 2554
แต่มันเกิดบ่อยนักประจักษ์เรา แม้นมิเขลาก็เป็นเช่นเขลาคน
แลสลิ่มทิ่มตำแลซ้ำเติม แลจะเพิ่มเจิมเรื่องทุกแห่งหน
สรรพเฟคเสกสรรบันดาลดล สุดจะทนพ่นคำมาอำพราง
แม้นไม่จริงยิ่งเอามาเดาเพ็ด กระจายเท็จเจ็ดย่านพล่านถากถาง
แม้นจริงมาหลากหลายมิวายวาง ได้แต่ครางเฟคแถแพนิกไป
แล้วกันปัญญามหาเยาว์ สั่นเทายามกระทบสลบไสล
ตื่นอีกทีเห่าหอนแต่โดยไว โดยไม่วิจารณ์ตามครรลอง
เหตุผลถีบทิ้งไม่ใยดี ถ้วนถี่ไม่คิดจิตจองหอง
ด่ากันไปไม่มีใครรับรอง ว่าถูกต้องจึงเป็นแต่พูดพาล
จะโจมตีฝีมือก็เชิญเถิด จะดีเลิศไม่เป็นพาลฉาดฉาน
แต่แม้เรื่องส่วนตัวก็ระราน กรรมการสิทธิฯ จะว่าไร
หญิงร้องไห้ควรเข้าใจธรรมดาหญิง แต่นี่ยิ่งหยุมหยิมเอาจนได้
ทำสำออยตอแหลแถกันไป ปากใจมือใคร่ขยันนัก
สำมะหาบ้าบอล้อเลียนเอา เร่งเร้าขัดแย้งแจ้งจัดหนัก
ผัวเมียลูกผูกเรื่องไว้เต็มรัก โดนสะบักหักกรอบยอบยวบไป
เดี๋ยวนี้จะเล่นคนเล่นทั้งโคตร ตายโหงโหดขุดมาด่าน่าสงสัย
ศพคนตายกลายเป็นเศษจัญไร เพราะภายใต้ความละเมอและเพ้อพก
เห็นคนมักโง่ไม่มีค่า จึงชอบทำชีวาให้ตายตก
อนิจจาทุกตอนห่อนสะทก สกปรกโสโครกกะโหลกเดน
รักตึกมากกว่าชีวิตคน สัปดนส้นตีนปีนป่ายเล่น
แม้กฎหมายนานไปก็ไหวเอน คนจัดเจนหาช่องกันฟ้องเอา
ในกฎหมายยังมีคนเหนือเมฆ ไร้กฎคุมแม้เอกกฎเกณฑ์ข้า
เพราะทำดีจึงไม่มีอะไรกล่อมเกลา ฉาบภาพเอาทำคนมิสงกา
แม้กษัตริย์ยังต้องอยู่ใต้กฎสุด เฉกเช่นเดียวกับมนุษย์ร่วมภาษา
นี่คือรัฐธรรมนูญแห่งประชา นี่มันจะเหนือกว่าหรืออย่างไร
เหนือกษัตริย์รัฐไทยคือใครหนอ เหนือแม่พ่อประชาชนกว่าไหนไหน
พวกสลิ่มดีนักช้าอยู่ใย ทำไมไม่แย้งกันบ้างเลย
ดูน้ำท่วมด่าเขามิเบาหู แล้วตัวสูฤามัวเอ้อระเหย
เคยหรือไม่เคยไหมที่จะเคย หยุดเสบยแล้วนึกหน้าประชาชน
เขาเป็นเพื่อนร่วมชาติแม้จนยาก นั่นก็หากร่วมไทยเสียทุกหน
มัวแต่คิดพวกเขาเรามัววน สัปดนกายใจไม่ไคลคลา
เห็นสลิ่มริมถ้วยนี่น่ารัก แต่สลิ่มนี่น่าชักปืนผา
ไม่มีชาวบ้านเขาไม่นำพา จะอดข้าวตายห่าทั้งธานี
ก็หลงกินข้าวไทยมิใช่หรือ ฤาจะคือรักชาติมิถ้วนถี่
เอาตัวเองก่อนอุดมการณ์มี นึกไม่ดีก็แจ้งแถลงไป
ชอบว่าเป็นกลางตัวสุดจะอ้าง แล้วแม่งเป็นกลางเสียที่ไหน
คิดบอกหลอกคนไม่สนใคร แต่ทั้งใจดัดจริตผิดจรรยา
ปันใจใฝ่ต่ำระยำจิต เกิดเป็นคนแต่คิดแบบหมาหมา
พูดไปไม่ดูนาฬิกา เย็นย่ำค่ำมาเห่าหอนไป
ไม่มีจุดยืนกลืนคำสัตย์ แต่ตระบัดร้อยท่าด้วยปลาไหล
เจอฝ่ายที่ชนะก็รับไป แสดงชัยทั้งที่ไม่ออกทุน
มันเหล่านี้ทุเรศสุดเขตจิต คุณธรรมหายมิดจักหมดสุนทร์
เป็นสมองขี้เลื่อยพร้อมรูพรุน ใครเขาจะการุณสมองมัน
ฉลาดดีแต่ลืมในความจริง เก่งทุกสิ่งยกเว้นในหัวฉัน
วิปริตปิดดากกันไม่ทัน พากันสมสู่เป็นคู่เคียง
ซึ่งความวิปริตผิดมนุษย์ กาลสุดแก้ไขให้แท้เที่ยง
เพราะใจปักจำไปให้ตัวเอียง แม้นเก็บเลี้ยงนานไปใช่เชื่อฟัง
ปล่อยสลิ่มแก่ตายของมันไป เราก็ปั้นคนรุ่นใหมในรุ่นหลัง
ให้เขาคิดถูกต้องพร้อมรับฟัง เพื่อไม่ต้องมานั่งเถียงเป็นตาย
คิดต่างอะไรก็ไม่ว่า แต่อย่าคิดผิดไปง่ายง่าย
เอาความยุติธรรมมาเป็นนาย จงขวนขวายหาธรรมประจำใจ
ความถูกต้องยึดไว้ให้แม่นมั่น จงถือไว้สำคัญเอาใจใส่
ไม่ให้หลงคิดผิดตลอดไป กลายเป็นทาสมิใช่ไทในความคิด
ปล่อยสลิ่มให้ตายลงไปเถอะ ปล่อยให้เล่นเลอะเทอะดัดจริต
คบมันไปยุ่งย่ามเป็นความมิตร มันจะทำเป็นฤทธิ์เบ่งเดชา
จะคบได้คบไปให้เป็นเพื่อน ไม่ลางเลือนแค่นิสัยดูในหน้า
อย่าปะปนความคิดเลอะเลือนมา จองศาลารอไว้ยามบานปลาย
ทิ้งความคิดผิดพลาดไว้เบื้องพลัง อีกทั้งเรื่องราวที่มากหลาย
มิฉะนั้นแม้เพื่อนจะกระจาย แถมจะตายเพราะไม่เว้นไม่วายเลย
แต่ถ้าจะไม่คบคงดีกว่า ก่อนจะบ้าไม่เหมือนอยู่เฉยเฉย
ประเทศไทยฉิบหายไม่ลงเอย เอ้อระเหยหนีมาดีกว่าตู...!!!
24 พฤศจิกายน 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น