งามไส้ไม่เลิกโดยเปิดเผย ไฉนเลยยังทำเหมือนแต่เก่า
หลอกแต่กูรู้กันพอทำเนา คิดว่ากูสะเพร่าหรืออย่างไร
อุตส่าห์ตัดขาดอีชาติชั่ว อีคนมั่วตัวดีให้ยิ่งใหญ่
ก็ยังแถแก้เกี้ยวเที่ยวทำไป ไม่รู้สึกอะไรในสำนึก
ไม่มีหลงเหลือเศษเสี้ยวให้ ไม่มีอะไรให้ตรองตรึก
ทำไปเอามันคะนองคึก จะคิดอ่านรำลึกไม่เคยมี
ข่าวด้านล่ามาไวให้จับตา ร่ำลือออกมาให้เต็มที่
เปลี่ยนที่อยู่ใหม่ให้เปรมปรีดิ์ จะโกหกทั้งทีก็ไม่เนียน
บ้านมันแถวตรงกับบ้านผัว มึงจะมั่วอย่างไรก็ไม่เปลี่ยน
จะมาอ้างต่างซอยมาคอยเรียน จะนั่งเทียนอย่างไรไม่เข้าที
เสือกประชาอุทิศแถบเดียวกัน ให้ที่อยู่มันมาเร็วรี่
พยายามจับใต๋ได้อย่างดี ก็ไม่มีอะไรจะหักลง
อีกะหรี่เชียงกงจงหุบปาก อย่าทำได้ไม่พออยากตามประสงค์
เป็นกะหรี่ที่มาจากเชียงกง ซ่อมกี่ทีก็ปลงจะแตกตาย
โธ่สันดานค้างปีไม่มีหยุด โธ่อีทุดส้นตีนอีฉิบหาย
กูก็แค่แกล้งโง่ทำตัวควาย ดีไม่ตรอมจนตายเท่านั้นเอง
หน้าโทรมหม่นหมองมิผ่องพักตร์ มิกล้าทักนึกว่าหมาติดเป้ง
จะหันกลับไปดูก็หวั่นเกรง สีเขานั้นละเลงไปทั่วตัว
มึงบางมดทั้งคู่อยู่กันไป กูบางนามิใช่ว่าจะชั่ว
แค่ความเหี้ยคนละอย่างอย่ามากลัว ห่วงไว้เถิดกลัวผัวจะติดเชื้อ
อีหน้าหอยร้อยชั่งซังกะตาย มองขวาซ้ายชาติละทียังมีเบื่อ
อยากฆ่าหนอนชอนไชมาจากเกลือ จะตัดไม่ให้เหลือโคตรเผ่าพงศ์
อย่าหาว่ากูไม่ปรานี กูจะฆ่าอีนี่เป็นผุยผง
หลอกแต่คนทั้งโลกทำได้ลง กูละจงสมเพชอีเปรตเวร
ดรุณีมิสาวอีอ่าวเปิด มัวแต่เพลิดเพลินใจไม่ดูเถร
อิ่มอร่อยหอยหมีทั้งเช้าเพล ไม่เคยจะซ่อนเร้นเป็นนิตย์เนือง
เป็นคนอื่นยังเนียนยังรู้สึก แต่อีนี่สำนึกไม่เป็นเรื่อง
รู้ถึงไหนใครเป็นแฟนก็แค้นเคือง เหมือนตัวเองเคี้ยวเอื้องอยู่คนเดียว
เกิดแก่เจ็บตายไม่สนใจ สนแต่ว่าอย่างไรจะได้เสียว
ธรรมดาตามประสาคนมันเคียว ไม่ยอมให้แห้งเหี่ยวไปตามกาล
อโหสิไม่ลงคงท่าเหลว ก็มันโคตรจะเลวเขาไขขาน
ก็ดูเขาตราหน้าว่าสามานย์ ยังหน้าด้านต่อไปใช่จดจำ
อัญชลีวันทาอาละวาด ถ้ากูพลาดเกิดไปอย่าได้ขำ
กูสุดทนแล้วซีอีระยำ ดูมันทำเจ็บใจไม่ใยดี
หมดเวลาอย่าเหิมเลยอีดอก เดี๋ยวเจอหอกพุ่งหลาวมาเต็มที่
ตัดมึงไปสุขสบายได้ฟรี ๆ ก็ยังดีกว่ามึงมาลอยวน
อย่าหันหน้ามาหาทางกู กูรู้กูอยู่กูไม่สน
เรื่องอะไรจะต้องมาจำทน กับอีดอกสัปดนอยู่คนเดียว !!
8 กุมภาพันธ์ 2555
หลอกแต่กูรู้กันพอทำเนา คิดว่ากูสะเพร่าหรืออย่างไร
อุตส่าห์ตัดขาดอีชาติชั่ว อีคนมั่วตัวดีให้ยิ่งใหญ่
ก็ยังแถแก้เกี้ยวเที่ยวทำไป ไม่รู้สึกอะไรในสำนึก
ไม่มีหลงเหลือเศษเสี้ยวให้ ไม่มีอะไรให้ตรองตรึก
ทำไปเอามันคะนองคึก จะคิดอ่านรำลึกไม่เคยมี
ข่าวด้านล่ามาไวให้จับตา ร่ำลือออกมาให้เต็มที่
เปลี่ยนที่อยู่ใหม่ให้เปรมปรีดิ์ จะโกหกทั้งทีก็ไม่เนียน
บ้านมันแถวตรงกับบ้านผัว มึงจะมั่วอย่างไรก็ไม่เปลี่ยน
จะมาอ้างต่างซอยมาคอยเรียน จะนั่งเทียนอย่างไรไม่เข้าที
เสือกประชาอุทิศแถบเดียวกัน ให้ที่อยู่มันมาเร็วรี่
พยายามจับใต๋ได้อย่างดี ก็ไม่มีอะไรจะหักลง
อีกะหรี่เชียงกงจงหุบปาก อย่าทำได้ไม่พออยากตามประสงค์
เป็นกะหรี่ที่มาจากเชียงกง ซ่อมกี่ทีก็ปลงจะแตกตาย
โธ่สันดานค้างปีไม่มีหยุด โธ่อีทุดส้นตีนอีฉิบหาย
กูก็แค่แกล้งโง่ทำตัวควาย ดีไม่ตรอมจนตายเท่านั้นเอง
หน้าโทรมหม่นหมองมิผ่องพักตร์ มิกล้าทักนึกว่าหมาติดเป้ง
จะหันกลับไปดูก็หวั่นเกรง สีเขานั้นละเลงไปทั่วตัว
มึงบางมดทั้งคู่อยู่กันไป กูบางนามิใช่ว่าจะชั่ว
แค่ความเหี้ยคนละอย่างอย่ามากลัว ห่วงไว้เถิดกลัวผัวจะติดเชื้อ
อีหน้าหอยร้อยชั่งซังกะตาย มองขวาซ้ายชาติละทียังมีเบื่อ
อยากฆ่าหนอนชอนไชมาจากเกลือ จะตัดไม่ให้เหลือโคตรเผ่าพงศ์
อย่าหาว่ากูไม่ปรานี กูจะฆ่าอีนี่เป็นผุยผง
หลอกแต่คนทั้งโลกทำได้ลง กูละจงสมเพชอีเปรตเวร
ดรุณีมิสาวอีอ่าวเปิด มัวแต่เพลิดเพลินใจไม่ดูเถร
อิ่มอร่อยหอยหมีทั้งเช้าเพล ไม่เคยจะซ่อนเร้นเป็นนิตย์เนือง
เป็นคนอื่นยังเนียนยังรู้สึก แต่อีนี่สำนึกไม่เป็นเรื่อง
รู้ถึงไหนใครเป็นแฟนก็แค้นเคือง เหมือนตัวเองเคี้ยวเอื้องอยู่คนเดียว
เกิดแก่เจ็บตายไม่สนใจ สนแต่ว่าอย่างไรจะได้เสียว
ธรรมดาตามประสาคนมันเคียว ไม่ยอมให้แห้งเหี่ยวไปตามกาล
อโหสิไม่ลงคงท่าเหลว ก็มันโคตรจะเลวเขาไขขาน
ก็ดูเขาตราหน้าว่าสามานย์ ยังหน้าด้านต่อไปใช่จดจำ
อัญชลีวันทาอาละวาด ถ้ากูพลาดเกิดไปอย่าได้ขำ
กูสุดทนแล้วซีอีระยำ ดูมันทำเจ็บใจไม่ใยดี
หมดเวลาอย่าเหิมเลยอีดอก เดี๋ยวเจอหอกพุ่งหลาวมาเต็มที่
ตัดมึงไปสุขสบายได้ฟรี ๆ ก็ยังดีกว่ามึงมาลอยวน
อย่าหันหน้ามาหาทางกู กูรู้กูอยู่กูไม่สน
เรื่องอะไรจะต้องมาจำทน กับอีดอกสัปดนอยู่คนเดียว !!
8 กุมภาพันธ์ 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น