“นวมินทร์ฯ พายัพ” (กลอนสุภาพ)

        ถิ่นนี้คือสีน้ำเงินเหลือง               งามประเทืองสดศรีที่เชียงใหม่
แห่งอำเภอแม่ริมให้เกรียงไกร               พระราชทานนามไว้คู่ดินฟ้า
        ชื่อนวมินทราชูทิศ                        ชื่อสถิตพายัพนั้นคู่หล้า
เป็นโรงเรียนในหลวงประทานมา               เป็นหนึ่งในสาขาของห้าเมือง
        น.ม.พ. ชื่อย่อเอกลักษณ์                  น้ำเงินเหลืองประจักษ์ให้ลือเลื่อง
มหาพิชัยมงกุฎสุดประเทือง                     ชนย่างเยื้องภูมิใจที่ได้มา
        ศิษยานวมินทร์นั้นรู้แจ้ง                  สมกับแหล่งการเรียนเพียรศึกษา
มีวินัยน้ำใจนักกีฬา                                พัฒนาปัญญาให้ก้าวไกล
        รุ่งเรืองกันมากว่าสิบปี                    ถึงวันนี้อนาคตหมดสดใส
ผู้ปกครองเข้ามาไม่ทันไร                         เหล่านักเรียนรับไม่ได้ก็แล้วกัน
        โกงกินสิ้นจนไม่สนใจ                      คำติจากใครไม่หุนหัน
ปากสุนัขตักตวงสารพัน                           มิได้กลั่นจากใจส่วนที่ดี
        ทำตัวลามกให้ตกอับ                      เป็นคนสับปลับรู้ทุกที่
กดหัวนักเรียนหญิงด้วยวจี                        เหยียดหยามนารีเสื่อมศักดา
        ขู่ตะคอกดุด่าว่ารุนแรง                    ชอบพูดเสียดแทงว่าปากหมา
นักเรียนลงปลงใจไม่นำพา                        ชังน้ำหน้าอดทนจนวันนี้
        สิบเจ็ดกุมภาไม่จำทน                      เหล่านักเรียนทุกคนล้วนเต็มที่
ประกาศตัดไส้หมดไมตรี                           รู้กันวันนี้เป็นต้นไป
        กว่าพันนั่งหน้าศาลากลาง                  สำแดงแรงอย่างไม่หวั่นไหว
กระเทือนบัลลังก์ให้ลอยไกล                        อย่าอาศัยตำแหน่งแย่งงบกิน
        นวมินทร์ฯ พายัพจงรับรู้                    พวกเราดูช่วยอยู่ไม่จบสิ้น
จนกว่าจะสดใสไร้ราคิน                              แข็งเป็นหินภูผาอย่ากลัวใคร
        ให้ถิ่นนี้อยู่คู่บารมี                            เป็นศักดิ์ศรีคู่เคียงเมืองเชียงใหม่
ดำรงเกียรติศักดิ์ขจรไกล                       คู่ชาติไทยมิผันนิรันดร์กาล

20 กุมภาพันธ์ 2555