ผลัด (กลอนสุภาพ)

        สนธยาสาละวนอลหม่าน              ตะวันคลานลงดินสิ้นฤทธิ์แสง
ไร้ซึ่งสายสุริยันวันสีแดง                       พระจันทร์แต่งขอบฟ้ายามราตรี
        มัวมนอนธกาลงานสร้าง                 เลือนรางสายตาตามวิถี
แวดล้อมเต็มไปด้วยไพรี                          พวกที่จะมาประทุษร้าย
        บางคนต้องตื่นเช่นกลางวัน               ไม่ทันได้ฝันให้แหนงหน่าย
โอ้ผีเสื้อกลางคืนทั้งหญิงชาย                     ก็กรีดกรายปีกบินสิ้นทุกนาม
        ดำเนินชีวิตประสิทธิ์ประสาท             ไปตามราษฎร์วิถีไม่มีถาม
ประกอบการกิจคล่องถึงสองยาม                บ้างถึงสามใกล้รุ่งฟุ้งแสงฟ้า
        สลับเวรผลัดคนกลางวัน                 ตื่นบ้างให้ทันพบเจอหน้า
พลิกผลัดเวรเป็นสลับละลานตา                 คือชีวาคนทำงานอย่างแบบไทย

25 มกราคม 2555