วาเลนไทน์จบลงด้วยความเหงา กูยิ่งเศร้าเหมือนเดิมเติมความเจ็บ
ใครก็ต่างเข้ามาเถือกรีดเล็บ เหมือนจะเก็บอนุสรณ์ตอนสุดท้าย
เหมือนไม่มีใครรักแน่นักแล เหมือนไม่มีใครแลน่าใจหาย
เหมือนต้องอยู่โดดเดี่ยวแล้วเดียวดาย แถมถูกป้ายสีเอาชำเรากัน
ไม่เป็นไรหาใหม่ก็ได้วะ คงมีคนที่จะไม่ขำขัน
คงเป็นสาวยังรักพรหมจรรย์ มอบใจให้ฉันทั้งกายไว้
ยังต้องย้อนคดีความแต่เก่าก่อน ที่ตามมาหลอกหลอนอีกพักใหญ่
ไม่นึกก็ขึ้นหน้าอีจัญไร มองไม่เห็นหัวไหล่โคตรแม่มึง
ยังโทรกวนบาทาบ้าเห่อผัว มึงจะมั่วยังไงคิดไม่ถึง
เป็นขนมคนกินก็อื้ออึง แม่งจะแข่งแย่งดึงกันแดกเอา
นิสัยเหี้ยเลียปากทำนายได้ ชอบไปแย่งหัวใจชาวบ้านเขา
เรื่องเมียผัวอีนี่ไม่เคยเบา แม้แต่น้องจ๊ะเขาก็ยังยอม
วันนี้มีเย้ยว่าเลิกเหรอ ก็ตอบบอกว่าเออไม่เพ้ออ้อม
มึงน่ะสิแมลงวันมันยังตอม ก็ลองนึกว่าจะดอมดอกอะไร
อย่ามาเพ้อใกล้อยู่เดี๋ยวกูถีบ กูไม่รีบทำหรอกโอกาสให้
วิจารณญาณมีทำไม ก็มีให้คนใช้พิจารณ์ดู
ปากอย่ามาสะเออะเขย่งเท่า ทำท่าเกาน้องจ๊ะเหมือนคันหู
กูรำคาญไปไกล ๆ ส้นตีนกู กูไม่อยากจะรู้ชีวิตมึง
ปากว่าตาขยิบกูละเกลียด มันโคตรเสียดใจกูรู้ไม่ถึง
คงเป็นกรรมเก่าที่รัดรึง จะไปพึ่งพระไหนไม่ลบล้าง
ยังหยิกเล็บเจ็บเนื้อเถือผิวหนัง เหมือนฝากฝังรอยแค้นทุกสิ่งอย่าง
เอาให้เจ็บปวดแสบแทบทุกทาง มึงมันไร้ซึ่งยางแห่งความอาย
เห็นกูครวญสนุกนักใช่ไหม กูคล้ายทาสมึงเป็นไทอีฉิบหาย
มึงขี่กูรู้กันว่านั่นควาย เขาล้อกันให้ตายว่าโง่งม
กูสลัดซึ่งพันธนาการ ซึ่งตรึงติดมานานได้สุขสม
ออกจากทุกข์กลายเป็นสุขอภิรมย์ ไม่ต้องทนดอมดมแต่ก้านไม้
ถึงเป็นดอกก็คงบอกอีดอกทอง มิได้ต้องสิ่งดีที่อาศัย
เป็นดอกไม้ว่าแต่เป็นของใคร ทำงามไส้งามหน้าทั่วธานี
อย่าให้กูขึ้นอีกระลอก จะเอาหอกฟาดให้กลายเป็นผี
จะไม่ตัดให้ตายในทันที ให้เห็นเลือดบัดสีมันไหลลง
อุ๊ยตาย ! ไม่ได้สิเกือบไป คิดได้ไม่ให้เสียประสงค์
ต้องเอาก้านใบตองรองให้คง เอาตัวมันวางลงส่งนรก
เลือดชั่ว ๆ จะไม่ลงทั่วแผ่นดิน ให้เสียศักดิ์ท้องถิ่นสกปรก
ให้มันเป็นราคินต้องยอมยก ให้หมู่นกแร้งกามันมากิน
แต่เชื่อว่าตัวมึงทั้งเลือดเนื้อ คงจะเหลือบริบูรณ์ไม่สูญสิ้น
ไม่มีแหวะแคะแหว่งเพียงเศษดิน คงไม่วิ่นสักชิ้นแม้หนึ่งเดียว
จะทำยังไงกับมึงดี หมดสิ้นสักทีไม่มีเสียว
ตัดปัญหาตรง ๆ ไม่ลงเลี้ยว จะไม่ต้องเที่ยวหาลำบากกาย
หักซิมที่มึงให้ทิ้งไปเสีย อดีตเมียแค่นี้ไม่เสียหาย
ต้องลบลืมอีหน้ามารสันดานควาย ไม่เสียดายเพราะตังค์ก็ของมึง
เลิกแล้วอย่าหันหน้ามาหากู และอย่ามาขู่ให้รู้ถึง
ในสันดานกะหรี่ที่รัดรึง วิญญูชนก็พึงจะหลีกพ้น
นิสัยไม่เกี่ยวกับพ่อแม่ เพียงแต่ทำเองตั้งแต่ต้น
เอาปากเน่าเป่าน้ำทำเป็นมนต์ สักกี่คนเจอไปไม่เอาการ
เจอมึงเหมือนขับรถไปชนเหว มึงมันเลวกว่ารัฐประหาร
มึงสุดยอดบัดสีอีสันดาน สุดรำคาญออกไปไม่ต้องมา
แม้มึงยังจะมาใกล้ ๆ จะถีบมึงออกไปไม่ต้องหา
แม้มึงยังยั่วยวนนานา กูจะคว้าส้นตีนเขวี้ยงใส่มึง
อะไร ๆ ก็ทำได้ ไม่แคร์ใครทำไมกูใจถึง
ก็มึงเคยทำอะไรตามใจมึง กูจะทำสักครึ่งหนึ่งก็พอใจ
นี่ละธาตุแท้ของตัวกู อย่ามาอดสูน้ำตาไหล
ที่เจ็บก็เพราะสันดานใคร อย่าให้กูจัญไรไปอีกคน
ถ้ามึงมาอีกทีจะถีบรอ ไม่พาส่งหาหมอเลยซักหน
ค่ารักษาไม่มีกูมันจน แต่ดอกต้นที่เกินต้องจ่ายกู
คิดบัญชีแค้นไม่เคยสาย มึงอย่าลืมจ่ายไม่ต้องขู่
อย่ามาทำเป็นเหี้ยตบเมียกู กลับไปอยู่ในรูดีกว่ามั้ย ?
หมดรึยังมุขกากที่อยากเล่น ถ้าหมดแล้วก็เผ่นอยากไปไหน
มึงรีบคิดแล้วก็ดีดไปให้ไกล ก่อนจะโดนใครต่อใครรุมตีนเอา
ฝากจองส้นตีนใบหน้า จองตรงปากดีกว่าคนอื่นเขา
กูจะได้กระทืบถูกลำเนา เผื่อจะมีหมาเน่าหลุดออกมา
สมที่เขาว่ากันจริง ๆ มึงเป็นผู้หญิงที่ใจหมา
น่าถีบให้ถึงซึ่งดวงตา ให้ไม่มีไว้มองหน้าผู้ชาย
ถ้าพ่อแม่หมดหวังตัวในตัวมึง ก็คงถึงเวลาจะฉิบหาย
ใครต่อใครก็ย่อมจะทำนาย มันจะตายเพราะผู้ชายจะถีบมัน
ไปดีเถอะมึงถึงคราวตาย เถอะอีฉิบหายไม่ขายฝัน
รอดูตอนสุดท้ายก็แล้วกัน ถ้ามึงยังเห็นทัน...เจอตีนกู !!
23 กุมภาพันธ์ 2555
ใครก็ต่างเข้ามาเถือกรีดเล็บ เหมือนจะเก็บอนุสรณ์ตอนสุดท้าย
เหมือนไม่มีใครรักแน่นักแล เหมือนไม่มีใครแลน่าใจหาย
เหมือนต้องอยู่โดดเดี่ยวแล้วเดียวดาย แถมถูกป้ายสีเอาชำเรากัน
ไม่เป็นไรหาใหม่ก็ได้วะ คงมีคนที่จะไม่ขำขัน
คงเป็นสาวยังรักพรหมจรรย์ มอบใจให้ฉันทั้งกายไว้
ยังต้องย้อนคดีความแต่เก่าก่อน ที่ตามมาหลอกหลอนอีกพักใหญ่
ไม่นึกก็ขึ้นหน้าอีจัญไร มองไม่เห็นหัวไหล่โคตรแม่มึง
ยังโทรกวนบาทาบ้าเห่อผัว มึงจะมั่วยังไงคิดไม่ถึง
เป็นขนมคนกินก็อื้ออึง แม่งจะแข่งแย่งดึงกันแดกเอา
นิสัยเหี้ยเลียปากทำนายได้ ชอบไปแย่งหัวใจชาวบ้านเขา
เรื่องเมียผัวอีนี่ไม่เคยเบา แม้แต่น้องจ๊ะเขาก็ยังยอม
วันนี้มีเย้ยว่าเลิกเหรอ ก็ตอบบอกว่าเออไม่เพ้ออ้อม
มึงน่ะสิแมลงวันมันยังตอม ก็ลองนึกว่าจะดอมดอกอะไร
อย่ามาเพ้อใกล้อยู่เดี๋ยวกูถีบ กูไม่รีบทำหรอกโอกาสให้
วิจารณญาณมีทำไม ก็มีให้คนใช้พิจารณ์ดู
ปากอย่ามาสะเออะเขย่งเท่า ทำท่าเกาน้องจ๊ะเหมือนคันหู
กูรำคาญไปไกล ๆ ส้นตีนกู กูไม่อยากจะรู้ชีวิตมึง
ปากว่าตาขยิบกูละเกลียด มันโคตรเสียดใจกูรู้ไม่ถึง
คงเป็นกรรมเก่าที่รัดรึง จะไปพึ่งพระไหนไม่ลบล้าง
ยังหยิกเล็บเจ็บเนื้อเถือผิวหนัง เหมือนฝากฝังรอยแค้นทุกสิ่งอย่าง
เอาให้เจ็บปวดแสบแทบทุกทาง มึงมันไร้ซึ่งยางแห่งความอาย
เห็นกูครวญสนุกนักใช่ไหม กูคล้ายทาสมึงเป็นไทอีฉิบหาย
มึงขี่กูรู้กันว่านั่นควาย เขาล้อกันให้ตายว่าโง่งม
กูสลัดซึ่งพันธนาการ ซึ่งตรึงติดมานานได้สุขสม
ออกจากทุกข์กลายเป็นสุขอภิรมย์ ไม่ต้องทนดอมดมแต่ก้านไม้
ถึงเป็นดอกก็คงบอกอีดอกทอง มิได้ต้องสิ่งดีที่อาศัย
เป็นดอกไม้ว่าแต่เป็นของใคร ทำงามไส้งามหน้าทั่วธานี
อย่าให้กูขึ้นอีกระลอก จะเอาหอกฟาดให้กลายเป็นผี
จะไม่ตัดให้ตายในทันที ให้เห็นเลือดบัดสีมันไหลลง
อุ๊ยตาย ! ไม่ได้สิเกือบไป คิดได้ไม่ให้เสียประสงค์
ต้องเอาก้านใบตองรองให้คง เอาตัวมันวางลงส่งนรก
เลือดชั่ว ๆ จะไม่ลงทั่วแผ่นดิน ให้เสียศักดิ์ท้องถิ่นสกปรก
ให้มันเป็นราคินต้องยอมยก ให้หมู่นกแร้งกามันมากิน
แต่เชื่อว่าตัวมึงทั้งเลือดเนื้อ คงจะเหลือบริบูรณ์ไม่สูญสิ้น
ไม่มีแหวะแคะแหว่งเพียงเศษดิน คงไม่วิ่นสักชิ้นแม้หนึ่งเดียว
จะทำยังไงกับมึงดี หมดสิ้นสักทีไม่มีเสียว
ตัดปัญหาตรง ๆ ไม่ลงเลี้ยว จะไม่ต้องเที่ยวหาลำบากกาย
หักซิมที่มึงให้ทิ้งไปเสีย อดีตเมียแค่นี้ไม่เสียหาย
ต้องลบลืมอีหน้ามารสันดานควาย ไม่เสียดายเพราะตังค์ก็ของมึง
เลิกแล้วอย่าหันหน้ามาหากู และอย่ามาขู่ให้รู้ถึง
ในสันดานกะหรี่ที่รัดรึง วิญญูชนก็พึงจะหลีกพ้น
นิสัยไม่เกี่ยวกับพ่อแม่ เพียงแต่ทำเองตั้งแต่ต้น
เอาปากเน่าเป่าน้ำทำเป็นมนต์ สักกี่คนเจอไปไม่เอาการ
เจอมึงเหมือนขับรถไปชนเหว มึงมันเลวกว่ารัฐประหาร
มึงสุดยอดบัดสีอีสันดาน สุดรำคาญออกไปไม่ต้องมา
แม้มึงยังจะมาใกล้ ๆ จะถีบมึงออกไปไม่ต้องหา
แม้มึงยังยั่วยวนนานา กูจะคว้าส้นตีนเขวี้ยงใส่มึง
อะไร ๆ ก็ทำได้ ไม่แคร์ใครทำไมกูใจถึง
ก็มึงเคยทำอะไรตามใจมึง กูจะทำสักครึ่งหนึ่งก็พอใจ
นี่ละธาตุแท้ของตัวกู อย่ามาอดสูน้ำตาไหล
ที่เจ็บก็เพราะสันดานใคร อย่าให้กูจัญไรไปอีกคน
ถ้ามึงมาอีกทีจะถีบรอ ไม่พาส่งหาหมอเลยซักหน
ค่ารักษาไม่มีกูมันจน แต่ดอกต้นที่เกินต้องจ่ายกู
คิดบัญชีแค้นไม่เคยสาย มึงอย่าลืมจ่ายไม่ต้องขู่
อย่ามาทำเป็นเหี้ยตบเมียกู กลับไปอยู่ในรูดีกว่ามั้ย ?
หมดรึยังมุขกากที่อยากเล่น ถ้าหมดแล้วก็เผ่นอยากไปไหน
มึงรีบคิดแล้วก็ดีดไปให้ไกล ก่อนจะโดนใครต่อใครรุมตีนเอา
ฝากจองส้นตีนใบหน้า จองตรงปากดีกว่าคนอื่นเขา
กูจะได้กระทืบถูกลำเนา เผื่อจะมีหมาเน่าหลุดออกมา
สมที่เขาว่ากันจริง ๆ มึงเป็นผู้หญิงที่ใจหมา
น่าถีบให้ถึงซึ่งดวงตา ให้ไม่มีไว้มองหน้าผู้ชาย
ถ้าพ่อแม่หมดหวังตัวในตัวมึง ก็คงถึงเวลาจะฉิบหาย
ใครต่อใครก็ย่อมจะทำนาย มันจะตายเพราะผู้ชายจะถีบมัน
ไปดีเถอะมึงถึงคราวตาย เถอะอีฉิบหายไม่ขายฝัน
รอดูตอนสุดท้ายก็แล้วกัน ถ้ามึงยังเห็นทัน...เจอตีนกู !!
23 กุมภาพันธ์ 2555
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น